Het was een zeer lange dag geweest voor de arme eenzame cowboy Lucky Luke en zijn trouwe metgezel Jolly Jumper.
“Gladstone. Hier brengen we de nacht door, Jolly”, zei Lucky Luke.
“Dat wordt weer slapen in tweedehands hooi en die cowboy slaapt natuurlijk weer in een luxe bed”, zei de witte hengst.
Lucky Luke stopte bij de stalhouderij en steeg af. David Miller, de eigenaar van de stalhouderij, zag het stel komen.
“Heb je plaats voor mijn paard?”, vroeg Lucky Luke.
“Natuurlijk. Ga maar naar binnen en verzorg je paard”, antwoordde David.
Lucky Luke en Jolly Jumper gingen de stal binnen. Jolly Jumper werd uitgebreid verzorgd.
“Zeg Luke, wat zou je ervan zeggen als wij eens ruilden?”, stelde Jolly Jumper voor.
“Hoe bedoel je?”, vroeg Lucky Luke verbaasd.
“Jij in het hooi en ik in een bed in een hotel”, was de uitleg van Jolly Jumper.
Lucky Luke kwam niet meer bij van het lachen tot grote ergernis van Jolly Jumper. De hengst was zó beledigd dat hij zijn rug naar Lucky Luke keerde. Lucky Luke haalde zijn schouders op en ging de stal uit. Door de lange tocht had hij trek gekregen en hij had ook behoefte aan een bed. Naast de stalhouderij zag Lucky Luke een hotel. De cowboy ging naar binnen om naar een kamer te informeren.
“Is er nog een kamer vrij?”, vroeg Lucky Luke.
“We hebben nog 1 kamer vrij”, zei de receptionist.
“Ik neem hem”, zei de arme eenzame cowboy.
Hij betaalde voor de kamer en bracht zijn spullen naar zijn kamer. Hierna ging Lucky Luke naar een restaurant.
In de eetgelegenheid bestelde Lucky Luke een uitgebreide maaltijd voor zichzelf. Terwijl hij at hoorde hij een interessant bericht.
“Wild Jack is ontsnapt en bevindt zich in deze stad”, zei een cowboy.
“Het schijnt dat hij elk paard kan berijden”, zei een ander.
Lucky Luke hoorde alles aan en dacht:‘Hij zal niet op Jolly Jumper kunnen rijden.’ Zijn maaltijd werd voortgezet.
Plotseling kwam er een smerig uitziende cowboy met een paard uit de stal.
“Je bent nu van mij”, zei Wild Jack.
“Ik ben alleen van Lucky Luke”, reageerde Jolly Jumper.
“Niets mee te maken”, zei de boef.
Hij deed een poging om op te stijgen maar Jolly Jumper wipte hem uit het zadel. Maar Wild Jack liet zich niet uit het veld slaan en deed een nieuwe poging om op te stijgen. Maar ook deze keer mislukte het. Bij de derde poging gooide Jolly Jumper hem hoog de lucht in en bij de landing had de witte hengst zijn lasso klaar om hem vast te binden. Wild Jack viel in de lasso en Jolly Jumper trok de lasso dicht. Hierna lag Wild Jack op de grond en Jolly Jumper stak zijn tong naar hem uit.
Door het gelach van de omstanders kwam Lucky Luke ook naar buiten. Hij keek naar zijn paard en begreep meteen wat er gebeurd was. Sheriff Lee Taylor kwam erbij en was hoogst verbaasd om de vangst van Jolly Jumper te zien.
“Dat is Wild Jack. Hij ontsnapte uit mijn gevangenis en is gepakt door een paard”, zei de sheriff.
“Niet zomaar een paard maar Jolly Jumper”, antwoordde Lucky Luke.
Hij kwam niet meer bij van het lachen. Maar ook de anderen vonden het amusant. Jolly Jumper gaf de boef aan de sheriff die de hengst uitgebreid bedankte.
“Omdat jij deze gevreesde boef hebt gevangen ben ik je eeuwig dankbaar. Je krijgt het beste hooi en alles wat je verder maar wil”, zei de sheriff.
“Een luxe hotelkamer met een paar aantrekkelijke merries en genoeg hooi is voldoende voor mij”, antwoordde Jolly Jumper.
“Komt in orde”, zei Lee.
Niet veel later zat Wild Jack achter de tralies. Jolly Jumper had de meest luxe hotelkamer gekregen en alle merries lagen aan zijn voeten. Ook was er meer dan genoeg hooi voor de held.
“Wat een leven voor een arm eenzaam paard”, zei Jolly Jumper genietend.
In tegenstelling tot Jolly Jumper had Lucky Luke een slechte kamer gekregen op de hoogste verdieping. Het was meer een zolderkamer dan een hotelkamer. Hij sliep slecht en Jolly Jumper helemaal niet.
“Het is toch te gek voor woorden. Ik zit in een zolderkamer terwijl mijn paard in de meest luxueuste hotelkamer aan het feesten is met zijn merries! We gaan meteen weg”, zei Lucky Luke.
Hij pakte zijn spullen en zocht zijn paard op.
“Jolly Jumper, het feest is voorbij. We moeten weer verder”, zei de cowboy.
Mopperend verlieten de merries de hotelkamer en ook Jolly Jumper was verontwaardigd omdat hij weer verder moest.
Lucky Luke wist nu zeker dat hij nooit meer in Gladstone zou komen. Rijdend op zijn mopperende Jolly Jumper reed de arme eenzame cowboy de zonsondergang tegemoet.