Mitch Cartwright speelde zoals elke dag op het erf van de Ponderosa waar hij en zijn familie woonde. Bij hem speelde en waakte de jonge herdershond Cody. Plotseling kwam er een cowboy naar het tweetal.
“Sir, u mag hier niet komen”, zei Mitch direct.
“Ik wel. Werkt ene Candy Canaday hier?”, vroeg de cowboy.
“Ja, maar hij is weg. Wie bent u?”, vroeg de jonge Cartwright op zijn beurt.
“Walter Jones”, zei de cowboy.
Het beviel hem niet dat Mitch zoveel vragen stelde. Cody vertrouwde de bezoeker niet en bleef om die reden dicht bij zijn baasje.
“Wat komt u hier doen?”, wilde Mitch weten.
“Dat gaat jou niets aan”, snauwde Walter.
“Dit is van de Cartwrights en niet van u. Wat wilt u van Candy?”, was de volgende vraag van de jongen.
Walter begon Mitch zo zat te worden dat hij zijn geweer pakte en de jongen neerschoot. Mitch werd getroffen in zijn linkeronderarm. Walter maakte dat hij wegkwam maar Cody ging hem achterna.
“Cody!”, riep Mitch.
De herder keerde meteen terug naar zijn baasje.
“Ga oom Hoss halen. Hij is binnen”, zei Mitch.
Hij stond op maar viel weer neer. Cody rende naar het ranchhuis en krabde hevig aan de voordeur.
In het ranchhuis zat Hoss Cartwright de krant te lezen toen hij het gekrab aan de deur hoorde.
“Verdorie nog aan toe”, zei hij.
De krant werd dichtgevouwen en Hoss begaf zich naar de voordeur.
“Wat is er nu weer?”, vroeg hij toen hij opendeed.
Cody blafte hard en fel en sprong tegen de tweede zoon van Ben Cartwright op.
“Rustig Cody. Koest”, zei Hoss.
Toen zag hij zijn neefje van 3 liggen. Hij rende er direct heen en bekeek hem.
“Mitchy, wat is er gebeurd?”, vroeg Hoss terwijl hij hem optilde.
“Een cowboy wilde Candy spreken en opeens schoot hij me neer. Hij heet Walter Jones”, antwoordde Mitch.
Hoss droeg hem naar de keuken waar Hop Sing, de kok van de familie Cartwright, bezig was. Hoss zette Mitch op de keukentafel neer en keek daarna verlekkerd naar de stapel boterhammen.
Hop Sing zei direct:“Mr. Hoss, geen boterhammen voordat kleine Mitch is geholpen!”
Hoss was teleurgesteld maar bleef wel bij zijn neefje. Hop Sing verzorgde de wond waarbij de jonge Cartwright een flinke keel opzette. Nu had Mitch toch al een heldere stem maar op dat moment kon iedereen in Nevada genieten van het gegil van de jonge Cartwright. Na de behandeling legde Hoss Mitch op de bank waarna ze op de komst van de anderen wachtten.
Na verloop van tijd kwamen Ponderosa eigenaar Ben Cartwright en zijn jongste zoon Little Joe thuis. Ze merkten direct dat er heel wat aan de hand was. Vader en zoon stegen af en renden naar binnen.
De rancher zag het verband om de arm van Mitch en vroeg:“Hoss, wat is er met Mitch gebeurd?”
“Een onbekende cowboy genaamd Walter Jones kwam hier en schoot even later Mitchy neer. Waar is Adam?”, vroeg Hoss.
“Hij is onderweg naar huis. Zodra hij er is gaan wij achter die vent aan”, antwoordde Ben.
Hij ging bij zijn kleinzoon zitten.
“Opa, Hop Sing heeft een hele grote stapel brood gemaakt. Maar oom Hoss mocht er geen pakken van hem”, zei Mitch.
“Ik denk dat jij dat wel zal mogen. Vooral nu je gewond bent”, zei Ben.
Op dat moment kwam Hop Sing binnen met een grote schaal met boterhammen.
Hij zette de schaal op het tafeltje neer en zei:“Eet smakelijk.”
“Bedankt Hop Sing”, zei Ben waarna de kok weer naar de keuken ging.
In een mum van tijd was de schaal helemaal leeg.
“Hoss en Joseph, jullie maken de paarden gereed voor vertrek. Ik blijf bij Mitch totdat Adam komt”, zei de rancher.
Zo gezegd, zo gedaan.
Adam kwam aanrijden en zag iedereen bij de veranda staan.
“Wat is er gaande? Is de paashaas veranderd in de kerstman?”, vroeg hij opgewekt.
“Was dat maar zo. Mitch werd door een cowboy op het erf neergeschoten. De schutter ontsnapte. Wij gaan achter hem aan maar moesten op jouw komst wachten”, zei Little Joe ernstig.
“Waarom?”, vroeg Adam verbaasd maar ook geschokt tegelijk.
“Omdat Mitchy jouw zoon is en hij jou het hardst nodig heeft”, antwoordde Hoss.
Adam steeg af en bond Sport vast. Hierna ging Adam het ranchhuis binnen waar Ben met Mitch bezig was.
“Opa gaat weg om die cowboy te vinden. Papa past op jou zolang wij weg zijn”, zei de rancher tegen Mitch die op de bank lag.
“Goed”, zei de peuter alleen maar.
“Nemen jullie Cody mee of niet?”, vroeg Adam bij binnen komst.
“Ja. Hij kan het spoor misschien beter ruiken of vinden dan wij”, zei Ben.
Met tegenzin stemde Adam toe.
“Ik had eigenlijk liever Cody hier gehouden om Mitch gezelschap te houden maar ik zal het zelf wel doen”, zei hij.
Mitch kreeg nog een kusje van Ben waarna hij en Adam werden achtergelaten.
“Mitch, mijn paard moet nog worden verzorgd. Heb je zin om mij daarmee te helpen?”, vroeg Adam.
Mitch knikte. Ze stonden op en liepen naar buiten. Voor de zekerheid deed Adam zijn gordel om zodat hij zijn revolver bij de hand had. Adam zette zijn zoon op Sport en samen liepen ze naar de stal.
“Papa, mag ik ook een paard?”, vroeg de jongen.
“Als je vier bent. Dus volgend jaar”, zei Adam.
Mitch knikte en aaide Sport.
Wat niemand wist was dat Walter zich in de stal had verborgen. Hij verborg zich snel toen hij twee stemmen hoorde. Adam merkte dat er gevaar op de loer lag. Hij gebaarde aan Mitch om doodstil te zijn. Adam trok zijn revolver en zijn zoon maakte zich klein op de rug van Sport.
Bij het binnenkomen voelden de Cartwrights de spanning hangen. Adam bracht zijn paard naar zijn plek en tilde zijn zoon er van af. Precies op dat moment kwam Walter te voorschijn.
“Nu heb ik twee Cartwrights voor de prijs van 1”, lachte Walter.
“Hij schoot op mij”, zei Mitch.
“Dat deed ik inderdaad. Maar ik deed het niet goed genoeg want je leeft nog”, antwoordde de outlaw.
“Als je hem vermoordt doe ik hetzelfde bij jou”, zei Adam koel.
“Laat me niet lachen. Jullie Cartwrights hebben allemaal zo’n grote mond en denken dat jullie alles mogen. En alleen vanwege de ranch”, snauwde Walter.
“Jij hebt anders ook een grote mond”, merkte Mitch op.
Adam kon de opmerking wel waarderen maar Walter niet. Hij pakte zijn geweer en gaf de jongste Cartwright er een mep mee. Mitch viel bewusteloos op de grond. Adam bedacht zich geen moment en knalde Walter naar de andere wereld. Adam deed zijn revolver terug in de holster en pakte zijn zoon op. Samen liepen ze terug naar het ranchhuis waar Hop Sing hen al zocht.
“Mr. Adam, wat is er gebeurd met kleine Mitch?”, vroeg de kok bezorgd.
“Die outlaw die hem eerder op de dag neerschoot hield zich verborgen in de stal. Hij confronteerde ons en na een opmerking van deze hier sloeg hij hem neer. Ik gaf hem een portie blauwe bonen”, antwoordde Adam.
Ze gingen naar binnen waar Mitch bijkwam.
“Kid, je kunt gerust zijn want die cowboy is dood”, zei Adam.
“Ik was zo bang dat hij me weer zou neerschieten”, zei Mitch langzaam.
“Jongen, we zullen er alles aan doen om jou te beschermen. Dit is jouw thuis en niemand van ons wil dat jij in angst groot wordt”, antwoordde zijn vader.
Even later kwamen de anderen thuis omdat Cody het spoor van Walter had gevonden en dat naar de stal leidde. Zodoende hadden de andere Cartwrights het lijk van Walter gevonden.
Ben vroeg:“Dat moet die cowboy zijn die Mitch te grazen nam. Maar waar zijn Adam en Mitch?”
“Het paard van Adam staat hier dus misschien zijn ze binnen”, stelde Hoss voor.
Ze gingen naar het ranchhuis waar Adam en Mitch al waren.
Adam vertelde alles wat er gebeurd was waarna Hoss en Little Joe het lijk van Walter naar Virginia City brachten. Adam merkte dat de hele gebeurtenis een groot effect had op zijn jonge zoon want de jongen keek constant naar de voordeur. Maar Mitch wist nu ook dat zijn familie er altijd voor hem zou zijn. Wat er ook zou gebeuren.