LEREN RIJDEN
Adam Cartwright was weg voor zaken. Zodoende zorgde zijn vader Ben Cartwright voor de zoon van Adam, Mitch van 4. Maar de rancher kreeg daarbij hulp van zijn twee jongste zoons, Hoss en Little Joe.
Op een morgen kreeg Hoss een goed idee.
“Pa, zou Adam het goed vinden als ik zijn zoon leer paardrijden?”, vroeg hij tijdens het ontbijt.
“Ik denk dat Adam dat liever zelf zal doen maar als jij het Mitch wil leren, vind ik het best”, antwoordde Ben.
Hoss at vlug door om des te sneller met de lessen te kunnen beginnen.
Buiten op de veranda vond hij zijn neefje Mitch die met de hond Cody speelde. Hoss ging bij hen zitten.
“Mitchy, wat zou jij ervan zeggen als ik jou vandaag leerde paardrijden?”, vroeg Hoss.
“Weet je wel zeker dat jij het me dan goed leert?”, vroeg de jonge Cartwright.
“Erg leuk. Ga je mee?”, vroeg Hoss een beetje verontwaardigd.
Mitch knikte en zei tegen Cody:“We spelen later verder.”
“Woef”, zei de hond.
Mitch aaide zijn vriendje en liep toen met zijn grote oom mee naar de stal.
In de stal zochten oom en neef een paard uit.
“Oom Hoss, is die bruine al van iemand?”, vroeg Mitch wijzend op een bruine pony.
“Nee, maar hij is precies goed voor jou”, zei Hoss.
“Ik noem hem Caramel”, zei Mitch.
Zijn oom keek hem stomverbaasd aan.
“Waarom die naam?”, vroeg hij.
“Die pony is bruin en karamel ook dus......”, antwoordde de jongste Cartwright.
Hoss wist niets meer te zeggen en ging verder met de rijles. Hij zette zijn neefje op het hek in de stal waar de zadels op lagen.
“Mitchy, ik zal je eerst laten zien hoe je moet opstijgen. Eerst zadel je het paard. Daarna ga je aan de linkerkant van het dier staan. Dan zet je eerst je linkervoet in de stijgbeugel en je zet je af zodat je andere been ook in de stijgbeugel komt”, zei Hoss.
Hij deed het voor maar in plaats van op zijn paard Chub te komen viel de grote oom van Mitch op de grond. Mitch zag het gebeuren en kwam niet meer bij van het lachen. Hij klom van het hek af en liep naar de plek waar Hoss lag. Zorgvuldig bekeek de jongen de plek.
“Mag ik vragen wat je aan het doen bent?”, vroeg Hoss.
“Kijken of je de grond niet beschadigd hebt”, antwoordde Mitch droog.
“Wat zijn we toch weer erg grappig! We gaan verder met de les”, zei Hoss verontwaardigd.
Terwijl hij opstond zei Hoss vermanend:“Geen mens of dier krijgt dit te horen!”
“Ja, mijn lieve oom Hoss”, zei Mitch waardoor Hoss genoeg wist.
Hoss zadelde Caramel en hielp eerst Mitch op en af het paard. Maar al snel kon Mitch het zelf.
“Gaan we nu rijden?”, vroeg de jongen na een poosje.
“We gaan een eindje rijden”, antwoordde Hoss.
Ze pakten hun paarden en buiten de stal stegen oom en neef op. Het moment erop verlieten ze het erf.
Hoss merkte dat zijn neefje een vlugge leerling was want Mitch hield zijn pony keurig onder controle.
’s Avonds vroeg Ben aan zijn kleinzoon:“Kun je al paardrijden?”
“Ja, en zelfs beter dan oom Hoss. Want hij kan wel opstijgen maar valt er meteen weer van af op de grond. Gelukkig was de grond niet kapot”, antwoordde Mitch.
Iedereen behalve Hoss lachte.
“Morgen gaan wij samen een eind rijden zodat ik kan zien hoe goed jij kan rijden”, zei Ben tegen Mitch.
“Goed”, zei de jongen.
Hij was zichtbaar moe en werd om die reden door zijn opa naar bed gebracht.
Joe vroeg aan zijn broer:“Ben je niet bang hoe Adam zal reageren als hij dit hoort?”
“Nee, ik wilde gewoon wat tijd doorbrengen met mijn neefje”, antwoordde Hoss.
“Adam zal zeker de grond waar op jij viel controleren”, merkte voorman Candy Canaday op.
Na het eten zei Ben:“Hoss, je begrijpt natuurlijk wel dat je met je valpartij geen goed voorbeeld stelt aan Mitch.”
“Ja pa. Het zal niet meer gebeuren”, beloofde Hoss.
“Dat mag ik hopen”, reageerde de rancher.
Hij ging zitten om de krant te lezen.
Na 2 weken kwam Adam weer thuis. Hij kwam nietsvermoedend het erf oprijden toen Mitch hem op Caramel tegemoet reed. Halverwege het erf stopten ze.
“Wie heeft jou geleerd om op een pony te rijden?”, vroeg Adam verbaasd.
“Oom Hoss. Opa heeft me een witte pony gegeven. Die heet Whitey en deze Caramel”, antwoordde Mitch.
“Fijn dat je kunt rijden”, zei Adam glimlachend.
Samen reden ze naar het ranchhuis waar Hoss net naar buiten kwam.
“Welkom thuis Adam. Heb ik jouw zoon niet uitstekend geleerd hoe hij moet paardrijden?”, vroeg Hoss.
“Dat heb je inderdaad uitstekend gedaan maar ik had het hem liever zelf geleerd”, antwoordde zijn broer.
“En papa valt ook niet van zijn paard zoals sommigen die ik ken wel doen”, reageerde Mitch droog.
Adam keek van zijn zoon naar zijn broer en terug. Met tegenzin vertelde Hoss wat hem was overkomen en natuurlijk vond ook Adam dat lachwekkend. Maar hij was wel blij dat zijn zoon weer iets geleerd had.