Mitch Cartwright zat een computerspelletje op internet te spelen maar omdat zijn 7 maanden oude broertje Benji en zusje Lisa sliepen had de jongen de koptelefoon in de laptop gedaan. De oom van de kinderen, Hoss, zag wat zijn neefje aan het spelen was en keek toe hoe het spelletje gespeeld moest worden. Mitch zag dat zijn oom meekeek en kreeg pretoogjes.
“Mitchy, zou ik dat spelletje ook kunnen spelen?”, vroeg Hoss.
“Ik denk van wel. Hoezo?”, vroeg de jongen op zijn beurt.
“Zomaar. Speel jij maar rustig verder. Dan ga ik nog wat werk op het erf doen”, was het antwoord.
Hoss liet zijn neefje alleen en ging naar buiten. Wat Hoss niet had gezien was de hoge score die Mitch had behaald. Hoss dacht:‘Vanavond als dat oudste neefje van mij slaapt ga ik zijn score verbeteren! Of nee: verpletteren!’
Die avond kreeg Hoss geen enkele kans om het spelletje te spelen omdat Adam de laptop nodig had voor het nakijken van het schoolwerk van Mitch.
Maar ’s nachts toen Hoss weer eens wakker werd vanwege zijn lege maag zag hij zijn kans schoon. Hij stond op en ging eerst de koelkast plunderen. Toen Hoss daarmee klaar was ging hij naar de grote woonkamer waar de laptop van Mitch stond. Hij ging zitten en startte het apparaat. Al snel had Hoss op internet het spelletje gevonden dat Mitch die middag had gespeeld. De eerste paar keer was zijn score lager maar het werd steeds meer. Toen zag Hoss dat de koptelefoon er nog in zat en hij haalde hem eruit. Het spelletje werd opnieuw gestart maar nu met het geluid op volle sterkte. Het geluid van de bellen die weg geklikt moesten worden schalden door het grote ranchhuis. Iedereen werd wakker en de volwassenen en Mitch kwamen naar beneden.
“ERIC HOSS CARTWRIGHT! WAAR BEN JIJ IN VREDESNAAM MEE BEZIG?”, vroeg Ponderosa eigenaar Ben Cartwright kwaad.
“Oh eh hallo pa. Ik was even een computerspelletje aan het spelen. Ik zag het Mitchy spelen vanmiddag en wilde zijn score verpletteren. Het spijt me maar het zal niet meer gebeuren”, antwoordde Hoss die zich flink betrapt voelde.
Hij sloot vlug af en ging als een speer naar zijn kamer terug.
“Adam, ik eis dat jij morgen een goed wachtwoord op de laptop van je zoon zet. En vertel dat wachtwoord niet aan je broer!”, zei Ben.
“Dat zal gebeuren pa”, antwoordde Adam, de vader van Mitch.
“Opa, maak u maar geen zorgen want oom Hoss zal toch nooit mijn score kunnen overtreffen”, zei Mitch.
“En waarom zou hij dat nooit kunnen?”, vroeg de rancher.
“Omdat ik toch de zoon van Adam Cartwright ben en dus intelligenter”, was het antwoord.
“Mitch, naar bed”, zei Ben glimlachend.
De volgende morgen hielp Adam Mitch met het wachtwoord op zijn laptop nog voordat Hoss wakker was geworden.
“Kan oom Hoss nu niet meer op mijn laptop inbreken?”, vroeg Mitch voor de zekerheid.
“Nee, alleen jij en ik weten het wachtwoord. Tussen ons tweeën: ik denk eerder dat je oom voorlopig genoeg heeft van computerspelletjes”, antwoordde Adam.
Adam bleek gelijk te hebben want Hoss bemoeide zich niet meer met de bezigheden van Mitch op de laptop.