Laura was niet in orde voor een poosje maar toen Adam weer thuiskwam verdween dat nare gevoel.
“Schat, ik ben weer thuis”, riep hij bij de voordeur.
Laura stond op en liep hem tegemoet.
“Lieverd, we hebben je zo gemist”, zei ze glimlachend.
Adam nam zijn vrouw in zijn armen en kuste haar.
“Kijk uit want mijn buik zit er tussen”, zei ze waarschuwend.
Ze duwde hem iets verder van zich vandaan en keek naar haar buik.
“Wat is er met je buik?”, vroeg Adam verbaasd.
“Die wordt elke dag ronder”, antwoordde Laura.
“Onze baby?”, vroeg Adam verbaasd.
Zijn vrouw knikte.
“Wanneer komt het?”, vroeg Adam glimlachend.
“Over 4 maanden”, antwoordde Laura.
“Hoe vindt Peggy het?”, vroeg Adam.
“Geweldig. Ze is dol op jou en nu ze er een broertje of zusje krijgt van ons samen is ze helemaal gelukkig. En ik ook”, zei Laura.
Peggy was de dochter van Laura uit haar eerste huwelijk.
Laura en Adam keken naar de foto die van haar en haar echtgenoot Adam was gemaakt voor hun huwelijk.
Laura dacht:‘Oh Will...Will...Will...’
Adam dacht:‘Dank je Will...dank je!!’ Voordat ze met Adam trouwde ging Laura met zijn neef Will Cartwright om maar hij gaf niets om Peggy zodat het duidelijk was voor Laura.
Tijdens het eten vroeg Peggy plotseling:“Mam, krijg ik een broertje of een zusje?”
“Dat weet ik nog niet. We weten het pas als het geboren is”, antwoordde Laura.
“Wat heb jij het liefst?”, vroeg Adam.
“Het maakt mij niet veel uit”, was het antwoord.
Laura keek naar haar buik en zei:“Ik geloof dat ik een jongen verwacht. Ik ben nu al wat dikker dan toen ik 5 maanden zwanger was van Peggy.”
De omvang van Laura werd steeds groter en ze kreeg erg veel hulp van Adam en Peggy.
Op een morgen was Peggy met het ontbijt bezig toen Adam de keuken binnenkwam.
“Waar is mama?”, vroeg zijn stiefdochter.
“In bed”, zei Adam.
Laura lag in bed met haar bolle buik en wist dat het niet lang meer zou duren voordat het kindje kwam. Ze probeerde nog wat te slapen maar door haar buik ging dat niet. Toen Adam met het ontbijt binnenkwam ging Laura voorzichtig zitten. Ze greep meteen naar haar buik.
“Adam, de baby komt”, zei Laura.
Adam zette het blad neer en ging bij zijn vrouw zitten.
“Ik dacht dat het vals alarm was maar het is écht”, zei Laura.
Ze ging weer liggen en voelde een wee opkomen.
“Ik laat Peggy de dokter wel halen”, zei Adam kalm.
Hij ging naar de keuken en zei:“De baby is op komst. Ga jij de dokter halen.”
Peggy was meteen weg. Adam ging terug naar Laura die al hevige pijnen had.
“De dokter komt nooit op tijd want ik voel hem al komen”, zei Laura hijgend.
Adam sloeg de dekens terug en bekeek zijn bevallende vrouw.
“Adam, je moet me nu écht helpen”, zei Laura.
“Ga maar persen. Ik help je wel”, zei Adam.
Laura perste hard en gilde het uit van de pijn.
“Nog even en dan is de baby geboren”, zei Adam toen hij het hoofdje zag.
Laura ging weer persen en voelde de baby komen. Adam ving de baby op en zag meteen wat ze hadden gekregen.
“Het is een jongen”, zei hij glimlachend.
Hij legde de boreling bij de moeder die spontaan begon te huilen.
Het kraaien van een haan maakte Adam wakker en hij was daar dolblij mee. Hij besefte dat hij alles maar had gedroomd en dat hij dus écht niet met Laura Dayton in het huwelijksbootje was getreden.