De familie Cartwright, wonende op de Ponderosa ranch, had niet alleen een groot landgoed maar ook een privé zwembad. Ben Cartwright was de eigenaar en runde het met zijn 3 zoons (Adam, Hoss en Joe). Omdat Adam een zoon Mitch van 4 had besloot Ben dat zijn kleinzoon ook moest leren zwemmen.
Een vriendin van Joe was zwemlerares. Ze gaf privélessen aan kinderen en kende de Cartwrights goed.
Op de dag dat zwemlerares Tonia Johnson kwam zei Adam tegen zijn zoon:“Vandaag leer jij zwemmen. Er komt straks een dame om het jou te leren.”
“Best hoor”, zei Mitch met tegenzin.
Hij zag er tegen op om iets nieuws te leren. Adam wist dat maar kon er niets aan doen.
In zijn kamer pakte Mitch alles wat hij moest hebben voor het zwemmen. Adam hielp hem ermee. Hij had zijn broers opdracht gegeven om de zwembandjes op te blazen.
Terwijl Hoss en Joe daarmee bezig waren gaf Ben iets aan zijn enige kleinkind en hij zei:“Mitch, dit krijg je van mij voor je zwemlessen.”
Mitch kreeg een pakje en keek wat er in zat. Het was een zwemband met honkballen erop.
“Bedankt opa”, zei de jonge Cartwright.
“Graag gedaan jongen. Hoss en Joe, hier hebben jullie nog iets om op te blazen”, zei Ben.
Dat deden de broers met liefde voor hun neefje.
Joe had Tonia al eerder verteld dat zijn neefje faalangst had en bang was om iets nieuws te leren zodat ze goed voorbereid was. Ze kende Mitch ook en had daarom speciale maatregelen getroffen. Dat was in de gedaante van de herdershond Cody. Hij was de beste vriend van Mitch op de ranch.
Tonia kwam op de afgesproken tijd en Mitch was klaar voor de lessen.
“Kom je Mitch? Dan gaan wij in het water spelen en de heren aan het werk”, zei Tonia.
Mitch vond dat een uitstekend idee maar de volwassenen natuurlijk niet. Vooral omdat het warm weer was. Tonia nam Mitch en Cody mee naar buiten.
Mitch durfde eerst niet het water in maar toen hij zag dat Cody er wel in ging overwon de jongen zijn angst en ging hij zijn vriendje achterna. Mitch leerde snel hoe hij moest zwemmen.
Tijdens een drinkpauze zei Tonia:“Mitch, je bent een natuurtalent wat zwemmen betreft.”
“Ik vind het wel leuk maar honkballen is leuker”, antwoordde de jongen.
“Weet je wat ook kunt doen? Eerst honkballen zodat je daarna flink bezweet gaat zwemmen”, zei Tonia.
Mitch knikte en besloot het voorstel te onthouden.
Kort erop moest de jonge Cartwright op voor zijn zwemdiploma wat hij in 1 keer haalde.
Om Tonia te bedanken voor de zwemlessen bakte Mitch samen met de Chinese kok Hop Sing een stel cupcakes.
“Bedankt Mitch”, zei Tonia.
Hierdoor was hun vriendschap nog groter en hechter geworden.