Drama In Virginia City
Er werd op zaterdag 9 augustus 1879 een dansavond in Virginia City gehouden. En natuurlijk hoorden de Cartwrights er ook van. De eersten die er van hoorden waren de broers Hoss en Joe en hun neefje Mitch en nichtje Pam.
Mitch zag een poster hangen en vroeg:“Wat staat daar op?”
Hoss las het en antwoordde toen:“Komende zaterdagavond is er een dansavond hier in Virginia City. Minimum leeftijd: 16 jaar.”
“Helaas voor jullie. Jij en je broer mogen dus niet binnengelaten worden”, zei Joe plagend.
“Wij zijn al 16 dus we worden wel binnengelaten. Mitch, zullen we gaan? Matt zal vast ook wel gaan”, zei Pam.
Matt was haar vriend Matthew Walker die sinds 17 juli bij hen woonde.
“Zeg maar tegen je vader dat wij ook gaan met je tantes”, zei Hoss.
Natuurlijk stelde zijn neefje toen de onnozele vraag:“En wie past er dan op jullie dochters?”
“Opa natuurlijk. Daar heb je ze toch voor?”, vroeg Joe.
Ze lachten.
“Maar wat als weduwe Hawkins er is en naar opa vraagt?”, vroeg Pam.
“Zeg haar dan maar dat haar snoes op zijn kleinkinderen past”, antwoordde Hoss lachend.
Weer werd er gelachen.
Eenmaal thuis kregen de schoonzussen Betsy en Cora van hun respectievelijke mannen Hoss en Joe te horen:“Dames, zaterdagavond nemen we jullie mee naar de dansavond in Virginia City. Pa past op de meisjes.”
“Wat fijn”, zei Betsy.
De reactie van Cora was:“Heerlijk. Een avondje zonder kinderen.”
Algauw had iedereen het over de dansavond in Virginia City. Vooral omdat het thema romantiek was. Mede om deze reden had Ponderosa ranch eigenaar Ben Cartwright besloten om thuis te blijven. Al was het alleen maar om weduwe Hawkins te ontwijken. De eigenaresse van het beste pension in Virginia City had al jaren een oogje op Ben maar verder dan een romantisch etentje op Valentijnsdag was het niet meer gekomen.
Tijdens het avondeten vroeg Mitch aan zijn vader Adam en moeder Sally Cartwright:“Papa, mam, mogen Matt, Pam en ik naar die dansavond op zaterdag?”
Zijn ouders keken elkaar verbaasd aan.
Adam vroeg voorzichtig:“Ik weet dat de minimum leeftijd 16 jaar is. Dus jullie mogen gaan van ons. Maar is er nog een reden waarom je toestemming vraagt?”
Mitch wist dat zijn vader hem door en door kende en antwoordde:“Ik wil Miss Miller mee uit vragen.”
“Je bedoelt Miss Polly Miller?”, vroeg Adam voor de zekerheid.
Mitch knikte.
“Vraag maar of ze wil”, zei Adam.
“En als zij je afwijst kun je proberen of Amy Johnson met je wil gaan”, zei Pam.
“Zou Amy me nog willen zien?”, vroeg Mitch toen.
“Je kan het proberen”, zei Adam.
De volgende morgen was Mitch al vroeg op. Na het uitlaten van de honden en ontbijt reed Mitch eerst naar het huis van de ouders van Amy Johnson. Hij was nog steeds gek op Amy en hopelijk was ze dat ook nog op hem. Kevin Johnson, de vader van Amy, zag de jonge Cartwright komen en wist meteen waarom hij kwam.
“Hallo Mr Johnson”, zei Mitch terwijl hij afsteeg.
“Hallo Mitch. Welkom”, zei Kevin.
“Als dat niet Mitch Cartwright is? Welkom”, zei Martha, de echtgenote van Kevin.
Ze gingen naar binnen waar de bezoeker een kop koffie kreeg.
“Je komt zeker voor Amy?”, vroeg Martha voorzichtig.
Mitch knikte.
“Ze woont hier niet meer. Onze dochter komt hier niet meer sinds februari. Amy woont nu in het 1e huis aan de rand van de stad in de betere buurt. Met andere woorden: daar waar de snobs wonen”, vertelde Kevin.
“Ik denk dat ik uw dochter maar eens ga verblijden met een onverwacht bezoekje”, zei de jongen glimlachend.
“Amy is nu samen met ene George Wilson”, zei Martha.
Mitch bedankte Kevin en Martha en vertrok weer.
Onderweg dacht de jongen:‘Ik ken maar 1 George Wilson en dat is de zoon van bankier Charles Wilson. Amy kan alleen maar voor hem gekozen hebben vanwege het geld. Zo knap is die George Wilson ook weer niet. Hij heeft in elk geval de manieren van een aap.’
Mitch had algauw het huis van George en Amy gevonden. Het was ook niet zo moeilijk omdat haar ouders hem een zeer duidelijk beschrijving hadden gegeven.
De jonge Cartwright bekeek het huis en zei bewonderend:“Dus hier woont ze nu met haar vrijer? Wel wat anders dan een gewoon huis.”
Hij steeg af en bond zijn paard vast. Hierna klopte hij op de deur. Tot zijn verrassing deed Amy zelf open.
Ze zag wie het was en vroeg onverschillig:“Oh jij bent het. Wat kom je doen?”
“Je mag wel wat hartelijker reageren bij het zien van je vriendje”, reageerde Mitch verbaasd.
“Je bedoelt je ex-vriendje. Kom maar even binnen want ik weet toch wel dat je niet weggaat zonder dat je alles weet”, zei Amy.
Mitch kwam binnen en Amy zag hoe slecht haar ex liep. Ze zei er niets van maar Mitch zag haar denken.
“Ga zitten”, zei ze.
Mitch ging zitten en keek rond.
“Je hebt het wel goed voor elkaar. Wie is de ongelukkige kerel die je gestrikt hebt?”, vroeg hij sarcastisch.
“George Wilson. En hij heeft wel veel tijd voor me”, smaalde Amy.
Toen hoorden ze een baby huilen.
“Charlene, even wachten. Mamma komt er zo aan”, riep Amy.
“Schat, blijf jij maar beneden. Ik help haar wel”, riep George van boven.
“Is dat jouw kind?”, vroeg Mitch.
“Ja, ze is 2 maanden oud en we zijn 6 maanden gehuwd”, zei Amy.
Ze vond het maar niets dat Mitch alles wilde weten zoals zij dat zag.
Mitch rekende terug en antwoordde toen:“Als je dochter 2 maanden oud is en je trouwde 6 maanden terug dan was je al zwanger op je trouwdag.”
“Is dat zo erg? Jouw ouders waren niet eens getrouwd toen jij en Pam geboren werden. Trouwens, je stiefmoeder was ook zwanger toen ze met je vader trouwde”, snauwde Amy.
“Ik zie dat je mij niet eens meer nodig hebt. Waarom kwam je niet naar ons afscheidsfeest in december?”, vroeg Mitch.
“Ik ging toen al om met George. Bovendien was ik misselijk omdat ik mijn Charlene bij me droeg”, antwoordde Amy.
Mitch ging weg zonder nog wat te zeggen. Hij pakte zijn paard en steeg op. Even later had hij snel de betere buurt van Virginia City verlaten. Het was hem weer eens duidelijk gemaakt dat hij veel meer op een ranch thuishoorde dan in de stad.
Op het marktplein kwam Mitch Davy Clark tegen.
“Hoi coach. Komt je zusje ook spelen zaterdag?”, vroeg Davy.
“Hey Davy. Welk zusje van mij bedoel je: ik heb er 3”, zei Mitch lachend.
“Lisa natuurlijk. Zij is mijn meisje”, reageerde Davy.
Toevallig kwam deputy Clem Foster langs en hij hoorde de reactie van Davy.
“Mr Clark, u heeft dus ook al verkering met een Cartwright?”, vroeg Clem geamuseerd.
“Ja, en we gaan later trouwen”, verklaarde Davy.
“Alvast gefeliciteerd. Goedendag heren”, zei Clem.
Mitch ging naar het huis van Polly Miller. Hij stopte voor haar huis. Hij steeg af en bond zijn paard vast. Met een brok in zijn keel ging de jongen naar de voordeur. Hij klopte beleefd aan.
Mrs Cathy Miller deed open en vroeg:“Hallo Mitch. Wat kan ik voor je doen?”
“Is Polly thuis? Ik wil haar wat vragen”, antwoordde Mitch.
“Ze is in de keuken bezig. Loop maar door”, zei Cathy die allang wist en begreep waar het over ging.
Mitch deed zijn hoed af en liep naar de keuken waar Polly met het avondeten bezig was.
“Hallo Miss Polly Miller”, zei de jonge Cartwright bij de deur.
Polly herkende meteen de stem en draaide zich om.
“Hallo Mitch. Kom hier”, zei ze.
Mitch kwam glimlachend en kreeg een zeer warme begroeting van Polly. Ze kusten elkaar hartstochtelijk.
“Polly, ik wil je mee uit vragen naar de dansavond komende zaterdag”, zei Mitch wat verlegen.
“Ik wil alleen maar met jou gaan. Sinds jij mijn mand redde hou ik al van je. Ook al ben je wat jonger dan ik”, zei Polly.
“Hoe oud ben je eigenlijk?”, vroeg Mitch.
“Ik ben 22. En jij bent…?”, wilde Polly weten.
“Zestien. Met kerst worden mijn zus en ik 17”, zei Mitch.
Hij merkte dat zijn vriendin veranderd was.
Daarom vroeg hij:“Polly, wat is er gebeurd?”
Polly begon aarzelend te vertellen:“Ruim 3½ maand geleden ben ik op brute wijze verkracht door George Wilson. Ik werd zwanger. Het is al een beetje zichtbaar.”
Ze begon te snikken in de armen van Mitch.
“We redden het wel samen. Ik laat jou nu niet meer alleen”, zei de jonge Cartwright troostend.
Polly keek hem met betraande ogen aan.
Toen liet ze haar buik zien en kreeg Mitch te horen:“Ik wou dat de baby van jou was.”
“Als mijn ouders toestemming geven wordt jij Mrs Cartwright”, reageerde Mitch.
“Dolgraag”, zei Polly glimlachend.
Ze voelde zich ineens veel beter.
Mitch reed het erf van het grote ranchhuis op. Hij zag zijn nichtjes buiten spelen zoals hij dat vroeger ook altijd had gedaan. De jongen stopte zijn paard, steeg af en bond het dier vast.
“Inger, is opa binnen?”, vroeg Mitch aan zijn oudste nichtje.
Het meisje antwoordde:“Ja, maar hij is niet blij. Daarom moesten wij ook buiten spelen.”
Mitch antwoordde glimlachend:“Dan is opa met zijn allergrootste hobby bezig: de administratie. Sinds wij hier niet meer wonen moet hij het doen in plaats van papa.”
Hij ging naar binnen en liep meteen door naar het kantoor waar Ben inderdaad bezig was met de administratie. De jongen ging tegenover zijn opa zitten.
Natuurlijk had de rancher zijn kleinzoon horen komen en hij zei dan ook tegen hem:“Geen woord over wat ik nu aan het doen ben, jongeman!”
“Opa, ik zou niet durven”, reageerde Mitch.
Ben stopte met werken en keek zijn kleinzoon serieus aan.
“Jij komt niet zomaar even langs om te zien hoe ik bezig ben met de administratie. Wat is de echte reden van je bezoek?”, vroeg de rancher.
Mitch zuchtte diep en vertelde alles over Polly Miller en Amy Johnson.
Ben stelde toen voor:“Je ooms en tantes gaan wel naar die dansavond. Dus ik moet alleen op hun dochters passen. Laat Lisa en Rose ook komen en dan maken we er een gezellige avond van.”
“Goed. Pam en Matt gaan ook naar die dansavond. Dan hebben papa en mam ook eens een rustige avond want ik neem Cody en Skip mee naar hier”, antwoordde Mitch.
Ben knikte. Mitch stond op en verliet het ranchhuis.
Maar voordat zijn kleinzoon wegging kreeg Ben van hem te horen:“Werk ze opa.”
Ben keek alleen maar een beetje streng naar Mitch die lachend wegging.
Ondertussen zei Pam tegen Matthew:“Onthoud wel dat jij alleen maar met mij mag en gaat dansen!”
“Ik wil en ga alleen maar met jou dansen”, reageerde Matthew.
“Dat is je geraden ook. Want anders kun je onze trouwdag ook wel vergeten”, zei Pam.
“En welke datum had je in gedachten?”, vroeg haar vriend.
“Als onze ouders het goed vinden: 1 april 1880”, antwoordde Pam.
Het antwoord van Matthew was een hartstochtelijke kus aan Pam.
Even later vroeg Pam:“En dan loop ik er wat later bij net zoals mam nu?”
Sally, de moeder van de tweeling, Lisa en Rose, was 6 maanden in verwachting.
“Daar kun je best op rekenen”, zei Matthew.
Nu begon Pam haar vriend hartstochtelijk te kussen. En dat vond Matthew natuurlijk niet erg.
Zoals elke avond na het eten zaten de tweeling en Matthew ook die dag buiten op de veranda met de honden en de kat Lucky.
“Zus, Matt, ik ga met Polly naar die dansavond. Lisa en Rose gaan naar opa. Dan hebben onze ouders ook een rustige avond”, zei Mitch opeens.
“Dus Amy is afgevallen?”, vroeg Matthew.
“Amy Johnson is nu Mrs George Wilson. Ze zijn 6 maanden gehuwd, hebben een dochter Charlene van 2 maanden oud en wonen in de betere buurt van Virginia City. Ik ben er vanmorgen geweest en hun huis is mooi maar dat van ons en opa is veel mooier”, was het antwoord van Mitch.
Pam en Matthew wisten niet wat ze hoorden.
“Ze is net 15, nu al getrouwd en een kind! Hoe oud is die George wel niet?”, vroeg Pam na een poosje.
“Ik geloof 20. Hij heeft veel geld en dat vindt Amy altijd leuk. Hij mag haar hebben”, antwoordde Mitch.
Het kon hem niets meer schelen wat er met Amy gebeurde.
Binnen hadden Adam en Sally het ook over de komende dansavond.
“Schat, wij hebben zaterdagavond heerlijk het huis voor onszelf”, zei Adam opeens.
Sally keek haar echtgenoot verbaasd aan.
“Matt, Mitch en Pam gaan naar die dansavond. Dus ik breng Lisa en Rose naar pa om daar te logeren. En dan zijn wij samen thuis”, legde Adam uit.
Zijn vrouw reageerde met:“Wat zal het dan rustig zijn in huis. Dat kan ik echt wel gebruiken.”
“Daarom heb ik het ook geregeld”, antwoordde Adam.
Sally kuste haar echtgenoot om hem zo te bedanken.
Vrij laat die avond vroeg Mitch:“Papa, vanmiddag was ik bij Polly. Ze gaat inderdaad met me mee zaterdagavond. Alleen ze is ruim 3 maanden geleden verkracht en zwanger geraakt door George Wilson. Hij is 6 maanden getrouwd met Amy Johnson. Je vindt het toch niet erg dat ik met Polly wil gaan trouwen?”
Adam moest eerst alle informatie verwerken. Hij merkte dat zijn zoon het echt meende over trouwen met Polly.
Daarom zei de oudste Cartwright jongen:“Je bent wel wat jong maar als Miss Miller de ware voor je is moet je haar niet laten gaan. Wees er voor haar. Vooral nu ze het zwaar heeft.”
“Ze bekende me dat ze wilde dat de baby van mij was. Toen vroeg ik haar ten huwelijk. In de keuken. Romantisch toch?”, vroeg Mitch.
“Jongen, je vraagt je vriendin toch niet ten huwelijk in de keuken? Als jullie kinderen op jou lijken heb ik heel veel medelijden met Polly”, reageerde Adam glimlachend en plagend tegelijk.
Mitch merkte wel dat zijn vader toestemming had gegeven.
“Mitch, kies wel een andere datum dan 1/4/1880 om te trouwen. Die datum is al gereserveerd door je tweelingzus”, zei Adam nu wat serieuzer.
“We zullen het onthouden”, zei de jongen.
Niet veel later gingen ook zij slapen.
Eindelijk was het zaterdagavond. Betsy en Cora hadden heerlijke hapjes klaargemaakt voor Ben en de meisjes. Natuurlijk zagen Hoss en Joe dat.
“Joe, zullen we maar thuislijven? Dan zijn die hapjes ook voor ons”, zei Hoss.
“Goed idee van je Hoss. Er zullen meer dansavondjes komen”, zei Joe.
“Geen sprake van dat jullie thuis blijven vanwege de hapjes”, zei Betsy beslist.
“Trouwens, jullie hadden ons een avond zonder kinderen beloofd”, reageerde Cora.
“Hoss en Joseph, jullie hebben de dames gehoord. Ik heb vanavond een gezellige avond met alleen mijn kleindochters. Veel plezier bij het dansen”, zei Ben.
“Laten we dan maar gaan want ik hoor Pam en Matt komen”, zei Joe.
“Je weet wat onze ouders hebben gezegd: gedraag je”, zei Pam.
“Doen we”, zei Lisa namens Rose.
Ze gingen naar binnen met Cody en Skip. Hun ooms en tantes gingen met Pam en Matthew mee.
“Waar is die broer van jou?”, vroeg Hoss onderweg.
“Mitch is allang op weg naar Virginia City. Zijn meisje wacht op hem”, zei Pam.
In Virginia City was Polly zich aan het gereed maken voor de dansavond toen ze opeens hevige pijn kreeg.
“Alsjeblieft. Niet nu al”, zei ze zachtjes.
Polly ging naar de woonkamer en zei tegen haar ouders:“Ik vrees dat ik maar thuis moet blijven vanavond. Ik heb zo’n hevige buikpijn.”
“Ga zitten”, zei Cathy.
Polly ging zitten maar kreeg steeds meer pijn.
Mitch kwam keurig op tijd bij het huis van Polly Miller. Hij bond zijn paard Caramel vast en liep naar de deur. Jack Miller, de vader van Polly, had hem al zien komen en opende de deur.
“Hallo Mr Miller. Is Polly er?”, vroeg Mitch.
“Ze is er wel maar ik denk niet dat ze wil gaan”, antwoordde Jack.
Hij liet Mitch binnen en de jongen ging naar de woonkamer waar Polly en haar moeder Cathy waren.
“Polly, wat is er?”, vroeg Mitch ongerust.
Hij ging bij haar zitten en pakte haar hand.
“Mitch, het gaat mis met de baby. Pa, kunt u de dokter laten komen?”, vroeg Polly.
Jack knikte en ging meteen weg. Mitch hielp zijn vriendin naar bed en bleef bij haar.
“Mitch, ik ben bang dat de baby nu al komt”, zei Polly opeens.
Ze sloeg de dekens terug en voelde haar buik. De jonge vrouw kreeg een vloedgolf van pijn en beviel even later van een levenloos kindje.
“Het kindje is doodgeboren”, zei Mitch ernstig.
Hij ging op bed zitten en in zijn armen begon Polly te huilen.
“Het is een meisje”, zei Mitch wat later.
Toen ging de deur open en het was Doc Paul Martin.
“Mag Mitch bij me blijven?”, vroeg Polly.
Doc knikte. Hij hielp Polly en onderzocht haar na de onverwachte bevalling.
“Je bent verder gezond. Rust goed uit en laat je maar flink verwennen door deze jongeman”, zei Doc.
Hij ging weg en nam het lijkje mee.
“Je mag gerust naar die dansavond gaan van mij”, zei Polly.
“Nee, ik ga alleen met jou. Jij hebt mij nu nodig en ik ben er voor je”, was het antwoord van Mitch.
Al snel viel Polly in slaap zodat Mitch haar alleen liet.
In de woonkamer zei Jack:“Polly werd verkracht door George Wilson.”
Mitch dacht even na en vroeg toen:“Is dat soms George Wilson, de zoon van bankier Charles Wilson?”
“Dat is hem. Ken je hem?”, vroeg Cathy.
“Mijn opa en pa doen wel eens zaken met zijn vader. Hij is sinds een halfjaar getrouwd met mijn ex. Ze hebben een dochter van 2 maanden oud”, antwoordde Mitch.
“Dus toen zijn vrouw 8 maanden zwanger was verkrachtte George onze dochter en verwekte hij een kind bij haar? Mitch, ga je mee hem even een bezoekje brengen?”, vroeg Jack.
Mitch antwoordde:“Natuurlijk ga ik mee.”
De 2 vertrokken meteen.
Intussen was het erg druk in het opera huis waar de dansavond werd gehouden.
Omdat ze dacht dat Mitch ook zou gaan zei Amy tegen George: “Laten we ook gaan naar die dansavond.”
“Goed. Moeder kan wel op de baby passen”, zei George.
Bij de danszaal aangekomen hield Clem Amy tegen.
“Sorry Mrs Wilson. U mag er niet in omdat u nog geen 16 bent”, zei de deputy.
Amy zag Pam en Matthew en zei:“Zij zijn ook nog geen 16. Maar omdat zij een Cartwright is mag ze wel naar binnen. En haar manke broertje is er natuurlijk ook!”
Pam hoorde dat en kwam met Matthew naar haar, George en Clem toe.
“Dus het is waar dat je met die gozer getrouwd bent en al een kind hebt? Ga dan naar huis en zorg voor je kind”, zei de jonge Cartwright.
“Mijn kind heeft tenminste een vader die wel normaal kan lopen. Kom mee George. Wij horen hier niet”, smaalde Amy.
Ze vertrok meteen weer met George. Precies op dat moment kwamen ze Jack en Mitch tegen.
“Kon je geen griet vinden om naar de dansavond te gaan?”, vroeg George spottend.
“Jawel, maar ze ligt nu in bed omdat ze eerder vanavond jouw dochter verloor. Polly werd namelijk door Mr George Wilson verkracht en zwanger gemaakt. Dat gebeurde ongeveer 3½ maand geleden. Toen was Charlene nog niet geboren of wel?” was de wedervraag van Mitch.
George werd rood en Amy begreep dat haar man vreemd gegaan was.
“Dus jij ging gewoon met andere vrouwen om terwijl ik noodgedwongen in bed lag met onze baby op komst?”, vroeg Amy boos.
“Zij wilde mij ook hebben”, loog George.
Amy vergat dat ze een dame was en sloeg haar man tegen de vlakte. Ook schopte ze tegen zijn klokkenspel. George kromp ineen van de pijn.
“Waag het niet om thuis te komen want wij zijn weg!”, snauwde Amy.
George kwam overeind, pakte de revolver van Mitch en schoot zijn vrouw dood terwijl ze wegliep. Mitch sloeg zijn vijand neer. George sloeg terug en algauw waren ze op straat aan het vechten. Door het schot was Clem er ook bij gekomen. Natuurlijk bemoeiden Hoss, Joe en Matthew zich er ook tegen aan.
“OK jongens. Speelkwartier is over”, zei Clem terwijl hij en Hoss de vechtende jongens uit elkaar haalden.
“Lafaard, moordenaar, verkrachter”, zei Mitch woest tegen George.
Charles Wilson en zijn vrouw Ada waren er ook bij gekomen met hun kleinkind.
“Jij bent er natuurlijk eentje van de Cartwrights! Hoe durf jij onze zoon zo te noemen? Hij is een voorbeeld en pilaar van de samenleving”, zei Ada.
“Omdat hij dat allemaal is. Hij verkrachtte Polly Miller en maakte haar ongewenst zwanger. Na een echtelijke ruzie schoot hij zijn vrouw en jullie schoondochter Amy in de rug dood”, reageerde Mitch fel.
Hij rukte zich los van Clem.
“Cartwright, laat George los!”, zei Charles tegen Hoss die George stevig vast had.
Hoss deed dat maar George maakte misbruik van de situatie door Mitch zo hard te slaan dat de jonge Cartwright het bewustzijn verloor op straat. Pam kwam er ook bij, zag haar broer liggen en sloeg George zo hard dat hij de rest van de avond sterretjes zag. Clem arresteerde George ter plekke.
“Deputy, dan moet je die meid van een Cartwright ook arresteren!”, zei Ada.
“Ze komt alleen maar op voor haar broer. Mitch en Pam zijn een tweeling en dat merken jullie nu goed”, reageerde Clem.
Pam ging bij Mitch zitten, pakte zijn hand en zei:“Mitch, wakker worden.”
Langzaam werd hij wakker.
“Hoss breng je neefje maar naar mijn huis. Dan kan Mitch daar samen met Polly herstellen”, zei Jack.
Hoss hielp zijn neefje en nichtje overeind en liep met hem en Pam naar het huis van Jack Miller.
Polly was weer wakker geworden doordat haar moeder bij haar zat.
“Waar is Mitch?”, vroeg Polly.
“Hij is met je vader weg”, antwoordde Cathy.
Ze keek haar dochter aan en vroeg serieus:“Je houdt echt veel van Mitch of niet?”
“Ik hou echt heel veel van hem. Of hij nu jonger en mank is. Dat maakt mij niets uit”, bekende Polly.
“Dan hoop ik dat jullie samen erg gelukkig worden. Onze zege heb je”, zei Cathy.
“Mitch vroeg me ten huwelijk in de keuken en ik accepteerde het”, zei Polly.
Cathy keek haar dochter verbaasd aan en zei:“Hij vroeg jou ten huwelijk in de keuken? Ik hoop dat Mitch wel wat romantischer wordt.”
Dat hoopte Polly ook.
Even later ging de deur open en een gewonde Mitch werd binnengebracht door Hoss en Pam.
“Er was een vechtpartij tussen George Wilson en deze jongeman. Cathy, je man zei dat ik hem naar jullie huis kon brengen. Dan kan Mitchy samen met Polly herstellen”, zei Hoss.
“Leg hem maar naast mij”, zei Polly spontaan.
Hoss legde zijn neefje naast Polly neer. Mitch keek haar aan en gaf een flauw glimlachje.
“Mrs Miller, oom Hoss, ze hebben allebei rust nodig”, zei Pam.
Hoss en Cathy begrepen de hint en lieten de 2 tortelduifjes alleen.
“Pam?”, vroeg Mitch.
“Ja?”, vroeg Pam.
“Gefeliciteerd met je huwelijk met Matt. Nu moeten wij nog een leuke trouwdatum vinden”, antwoordde haar broer.
“Bedankt. En jullie ook gefeliciteerd. Ik ga terug naar Matt”, zei Pam.
Ze liet hen ook alleen.
Door de recente gebeurtenissen werd de dansavond gestopt. Clem had Kevin en Martha Johnson verteld wat er met hun dochter gebeurd was.
Martha zag Ada met hun kleindochter, ging erheen en zei:“Jouw zoon heeft mijn dochter vermoord. Jij zal haar kind nooit meer zien!”
“Blij toe. Amy was niet eens geschikt om moeder te zijn”, snauwde Ada voordat ze de baby aan Martha gaf.
Martha nam de baby over en ging met Kevin naar huis.
Terwijl de straten leegstroomden bleven de Cartwrights en Matthew nog even achter.
“Dit was niet de dansavond die ik me had voorgesteld. Maar dit was ook wel interessant”, zei Joe.
Pam zei:“Als papa dit hoort mogen we nooit meer naar een dansavond.”
“Dat zal wel meevallen. Ik weet zeker dat hij dit niet gemist zou willen hebben. En opa zeker”, zei Hoss.
Ze besloten ook maar naar huis te gaan.
Om de gezellige oppasavond van Ben niet te verstoren gingen de Cartwrights naar het huis van Adam en Sally die nog op waren.
“Was het zo ongezellig?”, vroeg Adam sarcastisch toen hij de anderen zag.
“Nee, er was een flink drama in Virginia City waar jouw zoon bij betrokken is geweest”, antwoordde Hoss.
Adam en Sally keken hem ongerust aan. Pas toen alles was verteld waren ze gerust.
“Laat Mitch maar daar herstellen. Hij krijgt daar meer rust dan hier”, zei Adam toen hij alles had gehoord.
Hoss en Joe en hun vrouwen besloten maar bij hun broer en schoonzus te blijven slapen. Maar niemand zou ooit nog deze dramatische dansavond vergeten.