VISSEN
Om zijn broer Adam wat rust te gunnen had Hoss Cartwright zijn vrije middag opgeofferd om met zijn neefje Mitch van 5 te gaan vissen. De kleine jongen was weliswaar de oogappel van Adam maar de oudste Cartwright jongen had toch zijn handen vol aan zijn nageslacht. Daarom was Adam altijd dolblij als iemand Mitch meenam.
Zo ook die ene middag.
Om ervoor te zorgen dat Hoss de hele middag doorkwam had de Chinese kok Hop Sing het stel een goed gevulde picknickmand meegegeven.
“Mitch, bij je oom blijven en naar hem luisteren”, zei Adam vlak voor vertrek.
“Ja papa”, zei de jongen.
“Adam, maak je geen zorgen want ik zal heel goed op je zoon passen”, zei Hoss glimlachend.
“Dat is je geraden ook want anders verzin ik wel een toepasselijke straf voor je”, reageerde zijn broer.
Hoss vroeg niet verder en ging met zijn neefje op pad. Cody, de hond van de Cartwrights, ging ook mee.
“Oom Hoss, zullen we veel vangen?”, vroeg Mitch opeens.
“Ik weet het niet maar ik hoop van wel”, antwoordde Hoss.
In gedachten liep hij al met een grote vis naar huis.
Bij het water aangekomen maakten oom en neef de hengels gereed voor gebruik. Hoss deed het meeste werk omdat Mitch niet zo handig was.
“Mitchy, let goed op want ik ga jou leren hoe je moet vissen”, zei Hoss terwijl hij de hengels in het water gooide.
“Papa heeft het me zelf geleerd. Opa zegt zelfs dat ik het beter kan dan hij”, antwoordde de jonge Cartwright.
Hoss zuchtte diep en keek zijn neefje aan.
“Nu begrijp ik waarom jouw vader je zo graag aan iemand anders uitbesteedt. Jij weet iedereen de mond te snoeren met je opmerkingen”, zei hij.
“Daarom ben ik ook zo geliefd”, reageerde Mitch.
Hoss zweeg en gooide de hengels in het water.
Mitch kwam bij zijn oom zitten en zei:“Het is hier wel mooi.”
“Dat is het inderdaad”, zei Hoss.
Hij voelde dat er weer een opmerking van zijn neefje aan zat te komen.
“Papa zegt dat ik voor hem ook de allermooiste zoon ben. Daarom is het hier dus ook mooi”, zei Mitch terloops.
“Het is maar goed dat we buiten zijn want anders.......”, zei Hoss plagend.
Hij keek de jongen lachend aan en ze begonnen wild te stoeien.
Plotseling begon Cody luid te blaffen. Hoss en Mitch pakten vlug de hengels en haalden ze binnen. Hoss keek nogal verbaasd toen hij zag wat hij had gevangen. Het was namelijk een oude laars. Mitch had alweer een opmerking klaar liggen.
“Goh oom Hoss, ik wist niet dat er zulke vreemde vissen hier waren. Of heeft oom Joe zijn laarzen hier soms verloren?”, vroeg de jongen.
“Wat zijn we toch weer grappig zeg. Dat jij nou een grote vis gevangen hebt. Ik heb nu tenminste een extra laars”, zei Hoss.
“Dan vang je zeker straks de andere laars?”, vroeg zijn neefje.
“Wat zijn we toch weer grappig vandaag”, zei Hoss.
Mitch zei:“Dat vind ik nou ook.”
Cody blafte.
“Cody zegt het ook”, legde Mitch uit.
De hengels werden opnieuw uitgegooid maar tot grote hilariteit van Mitch bleef de hengel van Hoss leeg en die van hemzelf was steeds bezet door een vis. Hoss begon steeds beter te begrijpen waarom Adam af en toe alleen wilde zijn zonder zijn zoon.
De Cartwrights maakten eerst de picknickmand leeg en toen weer vol met de gevangen vis. De mand was zo zwaar dat Hoss en Mitch hem samen droegen. Maar die avond hadden de Cartwrights wel een heerlijke maaltijd op tafel en dat kwam door de gevangen vis van Mitch.