Ponderosa eigenaar Ben Cartwright had met zijn 2 oudste kleinkinderen Mitch en Pam van 12 een lange rit gemaakt en daarbij meteen alle verschuldigde huur van zijn pachters geïnd. Nu waren ze in de bank van Virginia City om het geld op de rekening van Ben te storten. Het was vlug gebeurd toen er 2 onbekende niet al te snuggere cowboys binnenkwamen.
“Dat belooft niet veel goeds”, fluisterde Mitch tegen zijn zus.
Ben hield de tweeling in de gaten maar ook de onbekende bezoekers.
“Iedereen tegen de muur en geen kik”, zei cowboy nummer 1 die naar de naam van Pete Williams luisterde.
Hij zwaaide met zijn revolver waardoor iedereen tegen de muur ging staan.
“Laat die 2 kleintjes gaan”, zei Ben.
Hij wees op zijn kleinkinderen.
“En zij gaan de sheriff waarschuwen? Mooi niet ouwe! Die kleintjes blijven hier en jullie gaan naar buiten. Iemand moet onze zakken vullen en dat doen die 2 kleintjes. Vooruit naar buiten”, antwoordde James Parker, de handlanger van Pete Williams.
“Ga maar. Wij rekenen wel af met hen”, fluisterde Mitch Ben toe.
Pam knikte zodat de volwassenen het gebouw verlieten. Toch was Ben er niet erg gerust op. Hij wist hoe de tweeling was en kon zijn.
Toen de tweeling alleen waren met de bankovervallers vroeg Mitch:“Wat gaan we doen? Verstoppertje. Wij verstoppen het geld en jullie gaan het zoeken. Goed?”
James vroeg:“Vergeet het maar. Je bent zeker de leukste thuis?”
“Wel de leukste maar niet de vriendelijkste. Dat is de knop van de deur want die geeft iedereen een hand”, antwoordde Mitch.
De overvallers begrepen de mop niet maar Pam wel. Op haar teken begon Mitch heen en weer te lopen. Pam begon dat ook te doen.
“Ophouden met dat ijsberen! Vul liever deze zakken”, snauwde Pete.
Hij gooide 2 zakken naar de kinderen.
“Wat moet er in?”, vroeg Pam onnozel.
“Geld natuurlijk. Wat dacht je dan? Eieren?”, vroeg Pete.
“Kippen zijn hier niet dus we kunnen ze niet vullen met eieren. Wij kunnen niet bij het geld want dat zit in de kluis. En die is dicht”, antwoordde Mitch.
James liep naar Mitch, richtte zijn revolver op hem en zei:“Jij houdt nu je klep want anders sla ik hem dicht.”
“Ik wil wel zwijgen maar dat kan niet omdat ik geen klep heb. Je hebt zelf trouwens ook wel een erg grote klep voor je leeftijd. Oh nee, dat is je mond”, zei Mitch.
Dit was net iets teveel voor James die krankzinnig werd van het gepraat van Mitch.
Pam hield zich ondertussen bezig met Pete.
“Mooi wapen. Mag ik hem even bekijken?”, vroeg ze.
In zijn domheid gaf hij het wapen aan Pam. Omdat ze wist hoe een revolver in elkaar zat maakte Pam vlug de kamer leeg door de kogels in de geldzak te doen.
Hierna zei ze:“Hier is je revolver terug.”
“Bedankt. Is die manke lastpost soms je broer?”, vroeg Pete.
“Ja, en hij is nog ouder ook”, antwoordde Pam.
“Pete, ik heb genoeg van deze 2 en deze bank. We knallen ze neer en smeren hem met het geld”, zei James nerveus.
“Goed idee. Ik schiet ze neer”, zei Pete.
Hij richtte zijn revolver op Pam en wilde haar neer schieten maar het wapen weigerde.
“Verdorie James, jij hebt mijn wapen onklaar gemaakt”, zei Pete.
“Helemaal niet”, zei James.
Ze kregen slaande ruzie en letten hierdoor helemaal niet meer op de tweeling. Mitch en Pam slopen naar buiten waar Ben ze opving.
“Ze hebben ruzie omdat ik een revolver leeg maakte”, zei Pam.
“En ik moest van die andere mijn klep houden”, vertelde haar broer luchtig.
“Mitch, waarom verbaast mij dat nou niets?”, vroeg Ben plagend.
“Omdat ik altijd zo stil ben?”, was de wedervraag van zijn kleinzoon.
Sheriff Roy Coffee ging naar binnen en vond in de bank 2 vechtende cowboys.
“Heren, jullie gaan gezellig met mij mee”, zei Roy geamuseerd.
De overvallers gingen verbaasd mee.
Toen alles weer rustig was zei Ben:“Mitch, Pam, na deze saaie middag gaan we naar huis.”
“Hoezo saaie middag?”, vroeg Pam.
“Opa is natuurlijk jaloers omdat wij die 2 overvallers uitschakelden en hij niet”, antwoordde haar broer.
Ze lachten en stegen op, net als Ben. De rancher wist dat hij teveel van de tweeling hield om kwaad op ze te worden. Ze reden vlug naar hun ranch toe.