Op een middag kwam Joe Cartwright thuis met de post. Bij de post zat ook een envelop voor zijn neefje Mitch van 3.
“Mitch, sinds wanneer krijg jij post?”, vroeg Joe terwijl hij de post bekeek.
Het ventje antwoordde:“Sinds ik besta.”
De vader van Mitch en tevens oudste broer van Joe, Adam Cartwright, vroeg:“Wat heeft mijn zoon nu weer voor post ontvangen?”
Hij kreeg een gele envelop en maakte hem open. Adam las de kaart en wist genoeg.
“Mitch, je bent uitgenodigd voor het verjaardagsfeestje van Kevin Carter. Het is volgende week woensdagmiddag. Van mij mag je maar als je niet wil is het ook goed”, zei Adam.
Mitch zei spontaan:“Ik ga.”
“Dan zal ik de ouders van Kevin bellen dat je komt”, zei Adam.
Hij belde hen op en gaf de boodschap door.
’s Avonds zei Mitch:“Opa, ik ben volgende week woensdagmiddag weg.”
De man die met opa aangesproken werd was Ben Cartwright. Hij was de eigenaar van de Ponderosa ranch waar de familie Cartwright woonde.
Hij keek op en vroeg:“Waar ben jij dan?”
“Bij Kevin Carter. Hij is jarig en ik mag op zijn feestje komen”, antwoordde Mitch alsof hij bij de president op het Witte Huis mocht komen.
“Ik ga ook mee”, verduidelijkte Adam.
“Dan is het goed”, zei Ben.
Hij merkte dat zijn enige kleinkind steeds groter werd en ook dat het vlugger ging dan hij had gedacht en verwacht.
Eindelijk was het dan woensdagmiddag. Adam bracht Mitch naar het huis waar Kevin met zijn ouders woonden. De jongens kenden elkaar van de zondagsschool die Adam vaak leidde. Samen met zijn grote oom Hoss had de kleine Cartwright een cadeautje gekocht.
Bij het huis aangekomen zei Agnes (de moeder van Kevin):“Adam, bedankt voor het afleveren. Je hoeft niet te blijven maar het mag wel.”
“Het maakt mij niets uit”, zei Adam.
Mitch feliciteerde Kevin en gaf het cadeautje.
“Bedankt. Straks komt er een clown. Mama zei dat”, zei Kevin.
Mitch keek wat bedenkelijk bij het woord clown maar zei niets.
Na de taart en limonade zei Agnes:“Zoals beloofd is hier Coco de clown.”
Alle kinderen behalve Mitch juichten en klapten toen Coco verscheen. Adam merkte dat en hield daarom zijn zoon en de clown in de gaten.
Coco zag hoe Mitch naar hem keek en zei:“Ik geloof dat 1 kindje niet blij is met mij.”
Hij liep naar Mitch, knielde bij hem neer en keek hem heel streng aan van dichtbij.
“Ga weg engerd!”, zei Mitch angstig.
In plaats van weg te gaan kwam Coco nog dichterbij de jonge Cartwright. Mitch werd zo bang dat hij de clown sloeg. Zo hard zelfs dat Coco een pijnlijke wang kreeg. In de eerst rumoerige woonkamer was het nu doodstil. Coco pakte Mitch vast en wilde hem slaan. Maar toen greep Adam in.
“Laat mijn zoon los”, gromde hij.
De clown bleef Mitch vasthouden totdat de jongen hem beet zodat Coco hem wel los moest laten. Mitch rende direct naar zijn vader die hem naar de gang bracht.
“Het is al goed knul”, zei Adam troostend tegen zijn zoon die begon te huilen van schrik.
De vader van Kevin, Dennis, kwam de gang in en zag hoe erg geschrokken Mitch was.
“Het spijt me Adam. Ik wist niet dat die clown zoiets ging doen. Ik kreeg zijn referentie van Juliet Harris, de kleuterschoollerares”, zei Dennis.
Adam dacht even na en zei toen:“Ik had het kunnen weten. Ik zou wel de echte naam van Coco de clown willen weten.”
“Zijn echte naam is Burt Watts, de verloofde van Juliet”, zei Dennis.
“Geweldig! Mijn zoon gaat naar een kinderfeestje en wordt op een wrede manier benaderd door een clown die mijn zwager blijkt te zijn. Mijn vrouw Mary was een zus van die clown”, antwoordde Adam.
“Papa, ik wil naar huis”, snikte Mitch overstuur.
“We gaan naar huis”, zei Adam troostend.
“Ik leg het wel uit”, zei Dennis.
Even later reden Adam en Mitch terug naar de ranch. Mitch was nog steeds overstuur en huilde erg. Adams hart brak door het gehuil van zijn zoon. Hij reed het parkeerterrein van McDonald’s op en stopte de auto. Hij stapte uit en pakte zijn zoon uit het kinderzitje. Op de stoel van de bestuurder zittend nam Adam Mitch in zijn armen en liet hem uithuilen. Langzaam kalmeerde Mitch.
“Papa, ik wil nooit meer een clown zien. Ze zijn eng en stom”, zei de jongen terwijl hij zijn ogen droog veegde.
“Ik beloof niets maar zolang jij er bang voor bent komt er geen clown bij jou in de buurt. Maar jij lust vast geen aardbeienmilkshake of wel?”, vroeg Adam.
“Nee, ik lust er wel 2”, antwoordde Mitch.
“Zo ken ik je weer”, zei Adam glimlachend.
Hij stond op en sloot zijn auto af.
Niet veel later had Mitch zijn aardbeienmilkshake en Adam een kop koffie.
“Papa, vertel jij aan opa, oom Hoss en oom Joe wat er gebeurd is?”, vroeg Mitch opeens.
“Ik wil het wel doen maar ik denk dat ze het jou eerst vragen. Ze begrijpen het echt wel”, antwoordde Adam.
Mitch knikte.
Eenmaal thuis keek Ben vreemd op toen hij Adam en Mitch weer zag. De rancher wist meteen dat er iets ernstigs gebeurd was.
“Mitch, hoe was het feestje?”, vroeg Ben toen hij met zijn kleinzoon op de bank zat.
“Leuk totdat die stomme clown kwam. Hij kwam heel dicht bij mij en pakte me zelfs vast. Pas toen ik hem beet liet hij me los. Papa redde me”, vertelde Mitch.
Ben en Adam zagen hoe moe hij was.
“Mitch, ik zal vragen of Hop Sing wat opwarmt voor jou en daarna doet opa je in bad en brengt hij je naar bed”, zei Adam.
Ze stemden toe.
De Chinese kok Hop Sing deed een bakje friet en kip Nuggets in de magnetron. Even later zat Mitch in de keuken aan zijn avondmaal. Na een lekker bad las Ben zijn kleinzoon nog even voor. Maar Mitch was zo moe dat hij meteen in slaap viel.
Tijdens het avondeten vertelde Adam wat er precies voorgevallen was tussen Mitch en Coco de clown. Ook hoorden Ben, Hoss en Joe wie Coco de clown in het echt was.
“Dus die Coco de clown is jouw zwager? Leuke zwager heb jij”, zei Hoss verontwaardigd.
“Grappig. Dat zei Mary nou ook altijd over jullie”, zei Adam glimlachend.
Zijn broers keken hem beledigd aan. Maar Ben vond het wel amusant.
“Laten we hopen dat Mitch geen nachtmerries krijgt over die clown”, zei Ben uiteindelijk.
“Ik denk dat hij eerder over honkbal droomt dan over enge en stomme clowns”, antwoordde Adam.
Adam had gelijk want Mitch droomde niet over enge en stomme clowns maar wel over honkbal. De jongen vertelde dat de volgende morgen tijdens het ontbijt. Maar door de liefde en aandacht van zijn familie kwam Mitch wel over deze nare ervaring heen.