Honkballen
Omdat er bij de Ponderosa Bed & Breakfast ook een honkbalveld was werd er veel gebruik van gemaakt door de kleinkinderen van Ben Cartwright. De rancher liet de B&B runnen door zijn oudste kleinzoon Mitch die getrouwd was met Matthew Walker. Ze hadden een zoon van 5, Tim. De jongen keek graag toe hoe de anderen aan het honkballen waren. Hij wilde het ook leren en besloot het te vragen aan zijn vader. Mitch was buiten bezig toen Tim bij hem kwam zitten.
“Papa, heb je het druk?”, vroeg Tim.
“Niet echt. Hoezo?”, was de wedervraag van zijn vader.
“Zou je me willen leren slaan?”, was de volgende vraag.
“Is dat de reden dat je ook mijn handschoen, knuppel en een bal bij je hebt?”, vroeg Mitch.
Tim knikte. Mitch stopte met werken en legde de iPad in het kantoor. Daarna gingen vader en zoon naar het honkbalveld. Hun hond Chip ging mee.
“Papa, hoe lang is het geleden dat je stopte met honkballen?”, vroeg Tim.
Mitch dacht even na en antwoordde toen:“Dat was 3 jaar geleden. Ik kreeg een ernstige enkelblessure waardoor ik moest stoppen. Toen zijn Matt en ik met de B&B begonnen.”
Tim leerde hoe hij moest slaan. Mitch zette een paal bij de thuisplaat neer. Toen legde hij er een bal op. Hij hielp zijn zoon hoe hij de knuppel moest vasthouden.
“Tim, sla de bal weg”, zei Mitch.
De jongste Cartwright sloeg de bal meteen ver weg. De husky rende achter de bal aan om hem weer terug te brengen.
“Tim, ik denk dat jij ook een honkbaltalent bent”, zei Mitch apetrots.
Tim zelf was ook trots op zichzelf.
Maar net als zijn vader was ook Tim niet erg onbescheiden want hij zei:“Dat weet ik zeker.”
Mitch zuchtte want nu begreep hij wat zijn vader vroeger met hem doormaakte. Tim legde zelf de bal op het paaltje en sloeg hem weer ver weg. Chip rende de bal achterna om hem opnieuw terug te brengen. Ondertussen was ook Matthew erbij gekomen.
“Ma vertelde dat jullie hier waren. Kan Tim het een beetje?”, vroeg Matthew.
“Hij is net als zijn vader een honkbaltalent en ook erg onbescheiden”, antwoordde Mitch.
“Dan weet ik genoeg”, was de reactie van zijn echtgenoot.
De 2 hielpen hun zoon met slaan en gooien wat Tim zeer snel leerde. Ook het honklopen ging hem goed af.
Na een paar uur vroeg Mitch:“Waarom ga jij niet om 4 ijsjes vragen bij oma?”
Tim rende meteen naar huis terug. Chip rende met hem mee.
“Zullen we hem morgen mee nemen naar het stadion?”, vroeg Matthew.
“Dat is goed”, antwoordde Mitch.
Nog voordat ze het verder konden bespreken waren Tim en Chip alweer terug met 4 ijsjes.
De volgende middag waren Mitch, Matthew en Tim naar het honkbalstadion gegaan.
“Is dit stadion van ons?”, vroeg Tim verbaasd.
“Ja, wij mogen er altijd voor niets in”, antwoordde Mitch.
Mitch was wat huiverig toen hij het honkbalveld betrad. Zijn man Matthew merkte dat en keek hem aan.
“Heb je het veld gemist?”, vroeg Matthew.
“Nou, eigenlijk niet. Maar nu ik hier ben komt het gevoel en de wil om te honkballen weer terug”, antwoordde Mitch.
Tim liet zien wat hij de vorige middag had geleerd.
Na een poos vroeg de jongen:“Nu wil ik zien hoe goed of slecht jullie kunnen slaan.”
“Timothy Cartwright, dit meen je echt niet”, zei zijn vader.
Ook Matthew protesteerde maar het hielp niets. Allebei sloegen ze de bal ver weg. Tim was tevreden.
Vanaf dat moment speelde Tim ook mee met de anderen op het honkbalveld van de B&B.