Ponderosa eigenaar Ben Cartwright was alleen thuis met de hond Cody toen er op een middag op de deur geklopt werd. De rancher stond op en liep naar de deur. Ben was zeer verbaasd toen hij de vrouw zag staan.
“Ben ik hier op de Ponderosa, de ranch van de Cartwrights?”, vroeg de vrouw.
“Jazeker. Ik ben Ben Cartwright, de eigenaar. Kom binnen”, zei Ben uitnodigend.
Hij nam de vrouw bij de hand en leidde haar naar binnen. Cody liep naar de bezoekster en besnuffelde haar uitgebreid.
“Dit is onze hond Cody”, zei Ben.
“Ik ben Cora Wilcox. Ik was op weg naar Virginia City toen een wiel van mijn wagen afbrak. Twee cowboys probeerden me te beroven maar ik sloeg ze van me af door ze met mijn handtas te meppen. Hierdoor waren ze zo verbaasd dat ik kon wegkomen”, zei Cora.
Ze begon van de schrik te huilen en Ben nam haar in zijn armen. Precies op dat moment ging de voordeur opnieuw open. Mitch en Pam Cartwright kwamen binnen en zagen hun opa een vreemde vrouw troosten. De kinderen waren meteen weer buiten.
“Mitch, ik wist niet dat we weer een oma zouden krijgen?”, vroeg Pam verbaasd aan haar tweelingbroer.
“Ik ook niet”, antwoordde Mitch.
“Wat doen we? Als we het aan oom Hoss en oom Joe vertellen gaan ze meteen de bruidstaart bestellen en opeten”, zei Pam.
“Dat is zo. Weet je wat? We vragen het gewoon aan opa”, zei Mitch.
Zo gezegd, zo gedaan.
De kinderen klopten beleefd op de voordeur en wachtten totdat de deur openging. Ben zag zijn kleinkinderen staan en keek ze vragend aan.
“Wat zijn jullie van plan?”, vroeg de rancher ongerust.
“We waren net al binnen geweest maar toen had u die vrouw daar in uw armen. Wordt zij onze oma?”, vroeg Mitch.
Ben en Cora wisten niet wat ze moesten zeggen of waar ze moesten kijken.
“Kom binnen jongens”, zei de rancher.
In de woonkamer zat Cora op de bank en ze was inmiddels weer gekalmeerd.
“Cora, mag ik je voorstellen aan mijn kleinkinderen Mitch en Pam van elf jaar. Ze zijn de kinderen van mijn oudste zoon Adam. Ik heb ook nog twee jongere zoons Hoss en Joseph. Hun grootste tijdverdrijf is deze twee te plagen”, zei Ben.
De tweeling gaf de bezoekster keurig een hand.
“Waarom vroegen jullie of ik jullie oma word?”, vroeg ze.
“Omdat wij geen oma hebben”, antwoordde Pam.
Cora dacht even na en zei toen:“Ik weet al wat. Zodra je ooms thuiskomen voor het avondeten vertellen we hen dat je opa en ik gaan trouwen.”
“Oom Hoss eet altijd minstens drie porties en dan wil hij nog onze pudding opeten”, zei Mitch.
“Dat probeert oom Joe ook”, reageerde zijn zus.
“Daar zal dan vanaf nu verandering in komen. Ik geef ze gewoon aangepaste porties en daar doen ze het dan maar mee!”, antwoordde de bezoekster.
Ben en de tweeling stemden toe.
Tegen etenstijd kwamen Hoss en Little Joe thuis.
“Wat heb ik een trek zeg. Ik kan wel een heel varken alleen op”, zei Hoss.
“Dat kan jij altijd wel”, reageerde zijn jongere broer.
Ze stegen af en verzorgden hun paarden in de stal. Hierna gingen ze het ranchhuis binnen.
“Ga zitten jongens. Ik heb jullie wat te zeggen”, zei Ben ernstig.
De broers gingen naast elkaar op de bank zitten. Ze keken hun vader vragend aan.
“Ik heb eindelijk iemand ontmoet die de rest van haar leven met mij en mijn gezin wil delen. Ze heet Cora Wilcox en is in de keuken met de tweeling”, zei Ben.
Hoss en Little Joe keken elkaar verbaasd aan.
“Gefeliciteerd pa”, zeiden ze tegelijk.
Het moment erop gingen ze zich wassen om daarna aan tafel te kunnen.
Vlak voor het eten maakten de broers kennis met Cora en andersom. Het klikte vrijwel meteen.
Cora zei tegen Hoss en Little Joe:“Vanaf nu krijgen jullie aangepaste porties wat het eten betreft.”
De broers wisten niet wat ze hoorden. Cora stond op en liep naar de keuken. Even later kwam ze terug met twee borden met een bescheiden maaltijd erop. Hoss en Little Joe kregen elk een bord voor zich.
Hoss keek naar zijn eten en zei met een jammerende stem:“Miss Cora, als ik dit op heb is mijn maag nog altijd leeg.”
“Dat is dan jouw probleem en niet het mijne. Je vader en ik gaan trouwen en dan moeten jij en je broer zich maar aanpassen”, antwoordde ze.
De tweeling lag op de grond van het lachen.
“Jullie kunnen wel wat meer op je bord krijgen maar dan moeten jullie Mitch en Pam wel iets beloven”, zei Cora.
“We beloven hen alles”, smeekten de broers.
“Jullie beloven de kids dat jullie nooit meer hun pudding zal opeten. Ze moeten er nog van groeien en jullie allang niet meer”, besliste Cora.
Ben keek geamuseerd naar zijn zoons en knipoogde naar zijn kleinkinderen.
Nadat Hoss en Little Joe het plechtig beloofd hadden kregen ze de waarheid te horen.
“Het is fijn te horen dat jullie zoveel voor jullie neefje en nichtje overhebben maar toch gaan je vader en ik niet met elkaar trouwen. Ik ben namelijk de nieuwe lerares opschool. Ik begin maandag”, zei Cora.
Een luid protest van de heren H. en J. Cartwright volgde maar het hielp niets. De broers beseften wel dat ze nu wel hun lesje hadden geleerd.