Misselijke Grap
Het was 2 weken voor Halloween 1874. De broers Hoss en Joe Cartwright waren bezig in de schuur. Ze deden hierover zo geheimzinnig dat de andere Cartwrights natuurlijk nieuwsgierig werden. En het neefje en nichtje van de broers, Mitch en Pam, niet in de laatste plaats.
Op een morgen volgde de tweeling hun ooms naar de schuur. Uit voorzorg bleef Mitch op de achtergrond.
“Ga jij kijken wat ze aan het doen zijn?”, vroeg Mitch.
“Waarom moet ik dat doen?”, vroeg zijn zus verbaasd.
“Omdat jij sneller bent dan ik. Ik ben mank en ze hebben mij dan zo te pakken. Vooral oom Joe”, legde Mitch uit.
Pam knikte en zei:“Jij blijft hier wachten en kijkt of er niemand aan komt. Ik ga proberen in de schuur te kijken.”
De jonge Cartwright sloop naar de schuur en klom op een paar houtblokken om zo naar binnen te kunnen kijken. Ze zag dat haar ooms bezig waren een grote pop te maken.
“Wat zullen dat neefje en nichtje van onze pop schrikken”, zei Joe lachend.
“Dan plagen ze ons voorlopig niet meer”, was de reactie van Hoss.
Ze hielden de pop omhoog en Joe zei met een verdraaide stem:“Boe!”
Pam schrok zo dat ze van de houtblokken afviel en met een harde gil op de grond terecht kwam. Mitch was meteen bij zijn zus. Hun hond Cody kwam er ook bij en likte Pam.
“Zus, waar heb je pijn?”, vroeg Mitch ongerust.
“In mijn linkerenkel”, zei Pam kermend van de pijn.
“Cody, ga papa en opa halen”, zei Mitch tegen de hond.
Hij rende weg om hun vader Adam en opa Ben te halen. Hoss en Joe hadden ook de gil gehoord en renden naar buiten. Ze knielden bij de tweeling neer. De 2 jongste Cartwrights keken woedend naar hun ooms.
“Wat is er?”, vroeg Joe verbaasd.
“Door die stomme pop van jullie ben ik nu gewond”, zei Pam.
Mitch vertelde alles.
Cody had Ben en Adam al snel gevonden en blafte hevig.
“Cody, wat is er?”, vroeg Adam.
“Woef, woef”, zei Cody.
Hij rende weg, keek om en blafte opnieuw.
“Adam, er is iets met de tweeling. Kom mee”, zei Ben.
Ze renden de herder achterna en vonden een gewonde Pam. Adam knielde bij zijn kinderen neer en keek ze aan.
“Wat is er gebeurd?”, vroeg Ben.
De eigenaar van de Ponderosa ranch en zijn oudste zoon hoorden wat er gebeurd was. Cody vond de pop en vermorzelde hem. Adam tilde zijn dochter voorzichtig op en droeg haar naar binnen. Ben gaf Joe opdracht de dokter te halen.
“Papa, mijn enkel doet pijn”, zei Pam.
“Ik leg je op de bank. Dan kunnen we je enkel behandelen”, zei Adam kalm.
In het ranchhuis legde Adam Pam voorzichtig op de bank. De vriendin van Adam, Sally Baxton, kwam uit de keuken en bood meteen medische hulp. Ook zij kreeg te horen wat er gebeurd was.
“Adam, hoe oud zijn die broers van jou eigenlijk?”, vroeg Sally terwijl ze de gebroken enkel van Pam behandelde.
“Dat vraag ik mezelf ook wel eens af”, antwoordde Adam.
“Het was een pop van een monster”, zei Pam nog wat van streek.
“Pam, ik denk dat je enkel gebroken is. Adam, help me de enkel te spalken totdat de dokter komt”, zei Sally kalm.
Ze spalkte de enkel waarna Adam zijn dochter naar bed bracht. De huiskat Lucky liep mee naar boven om zijn bazinnetje gezelschap te houden.
“Jij houdt voorlopig bedrust, jongedame. Mitch doet jouw werk en je helpt hem met zijn schoolwerk”, zei Adam.
“Ik help hem toch al met zijn schoolwerk”, reageerde zijn dochter.
Op het erf probeerde Ben zijn kleinzoon te kalmeren. De jongen was nog steeds woest op zijn ooms en dan met name op Joe.
“Mitch, wij gaan een eind rijden”, zei de rancher uiteindelijk.
“Goed dan”, zei Mitch boos.
Langzaam kalmeerde Mitch.
“Waarom halen uitgerekend mijn ooms zoiets stoms uit?”, vroeg hij opeens.
“Ik weet wat je bedoelt. Ik moest je ooms vaak genoeg uit de problemen halen”, antwoordde Ben.
Dat wilde Mitch maar al te goed geloven. Hij begreep best dat zijn zus nu aandacht kreeg van zijn vader en diens vriendin. Om die reden was Mitch blij om bij zijn opa te zijn.
“Oom Hoss en oom Joe moeten toch het goede voorbeeld geven aan Pam en mij?”, vroeg Mitch.
“Dat is ook zo maar ik denk dat ze dat nogal eens vergeten. En dat is meestal de schuld van oom Joe”, antwoordde Ben.
Ook dit begreep Mitch.
Joe reed pijlsnel naar Virginia City om de dokter te waarschuwen voor zijn nichtje. Bij de praktijk van dokter Paul Martin stopte de jongste Cartwright broer. Hij sprong van zijn paard Cochise af en rende naar binnen.
“Doc, je moet onmiddellijk naar de Ponderosa komen. Pam heeft door een val haar enkel ernstig bezeerd”, zei Joe hijgend.
“Ik ga direct”, zei Doc.
Hij pakte zijn spullen en vertrok naar de ranch. Joe voelde zich schuldig en besloot te proberen het goed te maken met Pam. Hij ging naar de handelspost. Op de ranch was het algemeen bekend dat Pam veel las dus Joe besloot een boek voor haar te kopen.
Doc behandelde Pam en schreef bedrust voor.
“Je enkel is gebroken maar omdat je nog erg jong en ook gezond bent zal het snel genezen. Ik kom over een week weer even kijken. Laat je maar lekker verwennen door je ouders en opa”, zei Doc.
“Pa verwent de tweeling toch al veel te veel zonder dat ze gewond zijn”, reageerde Adam.
“Daar is hij hun opa voor”, zei Doc.
Adam knikte glimlachend. Hij liet de dokter uit.
“Hoe moeten je ooms het goed maken met jou?”, vroeg Sally terwijl ze op bed ging zitten.
“Ze zijn totdat ik weer normaal kan lopen mijn butlers”, antwoordde Pam.
Sally glimlachte en zei:“Dat lijkt me een goed idee. Je vader zal het er ook wel mee eens zijn.”
“Ik denk opa ook”, zei Pam.
Ze pakte een boek en ging lezen zodat Sally weer naar beneden ging.
Adam zag zijn broer op het erf en liep naar hem toe.
“Pam heeft een gebroken enkel en bedrust voorgeschreven gekregen. Ik stel voor dat gedurende die tijd jij en Little Joe haar bedienen”, zei Adam.
Hoss keek hem aan alsof hij het meer van Tahoe zag branden.
“Weet je, het was een idee van Joe om die Halloween pop te maken. Het was alleen om de tweeling flink te laten schrikken”, bekende Hoss toen.
“Ik had kunnen weten dat Joe het bedacht had. De tweeling is niet zo bang aangelegd en dat komt door hun opvoeding”, zei Adam.
“En het zijn ook nu nog kleine Cartwrights”, reageerde zijn broer.
Hierdoor was de vrede tussen Adam en Hoss weer gesloten. Hoss accepteerde zijn tijdelijke baan als butler.
Door Ben had Mitch geleerd om de verontschuldigingen van zijn ooms te accepteren. Toen ze weer thuiskwamen arriveerde ook net Joe. Ze stegen af en Ben duwde zijn kleinzoon naar Joe. De jongen keek even naar Ben die knikte.
“Oom Joe, het spijt me dat ik tegen je uitviel”, zei Mitch met aarzeling.
Joe pakte zijn neefje bij de schouders en zei:“Ik moet mijn verontschuldigingen aanbieden aan jou en Pam.”
“Goed. Ik accepteer het. Maar of Pam dat ook doet weet ik niet. Vrouwen kunnen soms zo vreemd zijn. Maar daar weet jij natuurlijk alles van”, zei Mitch.
“Dat is zo. Ik ga eerst naar je zus. Verzorg jij Cochise?”, vroeg Joe.
“Goed”, antwoordde zijn neefje.
Joe pakte het cadeau en ging het ranchhuis in. Ben en Mitch gingen de paarden verzorgen.
Joe liep naar boven en klopte op de deur van de kamer van de tweeling.
“Binnen”, riep Pam.
Joe kwam binnen en ging op bed zitten.
“Pam, ik kom om je mijn excuses aan te bieden voor de misselijke grap. Dit is een goedmakertje”, zei de jongste Cartwright broer.
“Bedankt. Ik accepteer het maar jij en oom Hoss zijn mijn butlers zolang ik bedrust heb”, zei Pam terwijl ze het cadeau uitpakte.
“Wat ben jij een slavendrijver zeg. Ik kan wel merken wie jouw vader is”, verzuchtte haar oom.
De opmerking van Pam maakte het nog erger voor hem:“Dat is jouw lieve en fijne oudere broer.”
Door deze gebeurtenis had vooral Joe zijn lesje geleerd en maakten hij en Hoss geen enge poppen meer.