Het was de tijd van het jaar dat de Chinese kok Hop Sing recht had op zijn jaarlijkse vakantie. Hij sloofde zich uit voor de familie Cartwright die in het bezit waren van de Ponderosa ranch. Niet dat hij dat erg vond want zijn baas, Ben Cartwright, betaalde hem er goed voor. Maar iedereen heeft recht op vakantie en dat vond Hop Sing ook.
Op een mooie ochtend ging de kok naar Ben toe die in zijn kantoor bezig was met de administratie. Hop Sing wist dat zijn baas dit werk niet leuk vond en dat was voor hem dé uitgelezen gelegenheid om toestemming te vragen voor vakantie.
“Mr Cartwright, is goed als Hop Sing 6 weken vakantie neemt?”, vroeg de kok.
Ben was echter zo met zijn gedachten bij de administratie dat hij zei:“Goed Hop Sing.”
“Bedankt Mr Cartwright. Tot over 8 weken”, zei Hop Sing opgewekt.
Hij ging weer terug naar de keuken. Pas toen besefte Ben wat er tegen hem was gezegd. De rancher stormde zijn kantoor uit en rende naar de keuken.
“Hop Sing, zei je nou echt dat je 8 weken met vakantie gaat?”, vroeg Ben ongerust.
“Hop Sing dat echt gezegd hebben. Maar 3 weken ook goed”, antwoordde de trouwe kok.
Ben zuchtte diep en stelde toen voor:“Hop Sing, we spreken dit af: jij krijgt 3 weken vakantie in ruil voor kooklessen voor mijn zoons. Tijdens jouw afwezigheid moeten Adam, Hoss en Joseph ieder 1 week koken en afwassen. Eentje kookt en dan wassen de anderen af. Jij leert de jongens koken. Ze kunnen wel afwassen.”
Hop Sing antwoordde:“Goede afspraak Mr Cartwright.”
’s Middags kwamen de broers Adam, Hoss en Little Joe in een vrolijke stemming thuis. Het leek wel alsof niets hun goede bui kon verstoren. Maar hun vader en Hop Sing wisten wel beter.
“Ik ben benieuwd wat Hop Sing gebrouwen heeft voor vanavond”, zei Hoss.
De reactie van Joe was:“Wat het ook is, jij neemt toch altijd een 2e portie.”
“En als het heel lekker is, nog een 3e portie”, zei Adam.
Ze lachten zodat ze niet eens merkten dat Ben en Hop Sing binnen waren gekomen.
De rancher kuchte en zei:“Fijn dat jullie in zo’n vrolijke stemming zijn. Nu kunnen jullie gezellig aan het koken slaan onder leiding van Hop Sing.”
Nu was hun vrolijke bui veranderd in verbazing.
“Pa, waarom moeten wij gaan koken? Hop Sing is er toch om dat te doen?”, vroeg Hoss.
“Ik heb Hop Sing 3 weken vakantie beloofd in ruil voor kooklessen voor jullie. Om de beurt moet 1 van jullie een hele week koken en de andere 2 wassen af”, antwoordde Ben.
De broers keken elkaar aan. Ze hadden er niet veel zin in.
“Wel, ik denk dat er niets anders op zit dan die kooklessen te volgen. Anders moeten we nog verhongeren”, zei Adam.
Toen zijn broer het woord ‘verhongeren’ net had uitgesproken was Hoss al bijna in de keuken. Zijn broers volgden hem.
Ben zei fronsend:“Hop Sing, ik heb mijn zoons nog nooit zo snel naar de keuken zien rennen. Sterkte met ze. Vooral met Hoss.”
De kok knikte en snelde naar de keuken. Ben ging ter ontspanning de krant lezen.
De broers probeerden goed op te letten maar dat lukte niet. Adam wilde liever het boek lezen wat hij pas geleden had gekocht. Joe dacht aan zijn recentste verovering en Hoss was afgeleid door al het eten dat in de keuken te vinden was.
“Cartwright broertjes opletten! Anders geen avondeten voor jullie!”, zei Hop Sing streng.
Dit hielp want nu kregen de kooklessen wel alle aandacht.
Toen Hop Sing met vakantie was gegaan moesten de broers de keukendienst draaiende houden. Dat dit niet erg gemakkelijk was merkten ze al snel.
Joe had de eer om in week 1 te koken. En dus ook de taak had om 7 dagen lang de maaltijden te verzorgen. Hoewel Ben de volste vertrouwen in zijn zoons had hield de rancher toch zijn hart vast. Hij wist dat de jongens echt geen keukenprinsen waren. Toch was dit een zeer goede test voor ze.
Het ontbijt wat Joe maakte was simpel maar lekker.
“Joe, dat was een zalig ontbijt. Wel wat weinig”, zei Hoss.
“Dank je, oudere broer”, zei Joe apetrots.
Adam zei niets omdat hij op voorhand wist dat zijn jongste broer kwaad zou worden.
Ben zei:“Joseph, ik ben benieuwd wat je ons vanavond voorschotelt.”
“Dat is een grote verrassing voor jullie”, zei Joe.
“Hoss, ga je mee in Virginia City eten vanavond?”, vroeg Adam toen listig.
“Goed idee van jou. En dan sturen we de rekening naar ons jongere broertje”, antwoordde Hoss lachend.
Ze zagen dat Joe moeite moest doen om niet kwaad te worden en om die reden vroeg Adam:“Pa, gaat u ook mee vanavond?”
“Een andere keer jongen”, antwoordde Ben.
Ze stonden op om te gaan werken. Dat wil zeggen: Adam en Hoss gingen naar de keuken om de afwas te doen. Joe bleef thuis om de verdere maaltijden te bereiden. Ben ging buitenshuis werken.
De hele week had Joe het zwaar maar Adam en Hoss waren de klos om af te wassen. Natuurlijk had de jongste Cartwright broer extra veel vuil gemaakt zodat Adam en Hoss lang bezig waren met de afwas.
In week 2 was Hoss de kok en moesten Adam en Joe afwassen.
Op zijn 1e dag zei Hoss:“Heren, ik hoop dat het zal smaken want ik heb het ontbijt met heel veel liefde gemaakt.”
“Dat zal vast wel Hoss”, zei Ben.
“Het ziet er in elk geval eetbaar uit”, zei Joe naar het eten kijkend.
Hoss keek Adam aan en vroeg:“Heb jij ook nog commentaar op het eten?”
“Nog niet. Ik geef mijn antwoord wel nadat ik wat geproefd heb”, was zijn antwoord.
Tijdens de hele maaltijd hield Hoss zijn oudere broer in de gaten.
Na de maaltijd zei Adam:“Hoss, je toekomstige vrouw zal enorm blij zijn met jouw kookkunsten. Het smaakte voortreffelijk.”
“Ik had niets anders verwacht”, zei Hoss tevreden.
“Over toekomstige vrouwen gesproken: Het zou beter geweest zijn als tenminste 1 van ons getrouwd was. Dan kon zij koken en afwassen”, zei Joe.
“Ik verheug me al jaren op kleinkinderen”, zei Ben glimlachend.
Zijn zoons keken hem verbaasd aan.
“Dan kan ik het wat rustiger aan doen en genieten van hen”, legde de rancher uit.
“Maar pa, u bent nog erg jong en wij ook. Dus voorlopig kan u alleen maar over kleinkinderen dromen”, zei Adam namens zijn broers.
“Dan gaan jullie maar fijn afwassen en ik aan het werk”, antwoordde Ben.
Ze stonden op en gingen hun taken verrichten.
Toen het Adams beurt was om te koken moesten Hoss en Joe natuurlijk afwassen. Maar de broers besloten die hele week er tussen uit te knijpen. Althans dat probeerden ze. Maar Ben voorkwam dat.
Hij zei:“Toen jullie moesten koken heeft Adam geholpen met afwassen. Nu is het deze week zijn beurt om te koken dus dan moeten jullie afwassen.”
Hoss en Joe gaven met tegenzin toe dat hun vader gelijk had.
“Goed pa. Wij wassen af”, zei Joe zuchtend.
Adam keek glimlachend maar zwijgend toe. Hierdoor vertrouwden Hoss en Joe het helemaal niet meer.
Adam zorgde voor een perfect ontbijt en ook de andere maaltijden vielen in de smaak bij zijn vader en broers. Echter op een morgen had Adam zeer sterke koffie gemaakt. Dit kwam omdat zijn broers de vorige dag klaagden dat de koffie niet te drinken was. Om de sterke koffie nog drinkbaar te maken zette Adam een grote kan voor water op tafel.
“Adam, schenk nog eens koffie in voor je broertjes”, zei Hoss.
Hij hield zijn kop omhoog zodat Adam kon inschenken. Joe deed hetzelfde. Adam schonk de koffie in en ging daarna naar de keuken.
“Heerlijke koffie gezet door onze oudere broer”, zei Joe voordat hij een slok nam.
Hoss zei:“Onze broer is van alle markten thuis.”
Ze namen allebei een grote slok koffie en het stoom kwam bijna letterlijk uit hun oren.
“Wat een smerige koffie zeg”, zei Joe kwaad.
Ze zetten hun kop neer en renden het huis uit. Adam kwam uit de keuken met een theedoek over zijn schouder en een kan water in zijn hand.
“Ik begrijp niet waarom ze zo snel vertrokken. Zeker een aanval van hevige werklust”, zei Adam glimlachend.
Ben kwam naar beneden en nam een kop koffie.
“Heerlijke koffie, Adam”, zei de rancher.
“Bedankt pa. Omdat Hoss en Joe gisteren zo klaagden over de slappe koffie had ik speciaal voor hen vandaag zeer sterke koffie gemaakt”, zei Adam.
“Wel, ik zal blij zijn als Hop Sing morgen weer voor onze maaltijden zorgt. Jullie kunnen best goed koken maar …”, begon Ben.
“Niemand kan zo goed en lekker koken als Hop Sing”, antwoordde Adam.
“Precies”, zei zijn vader.
Adam zorgde ervoor dat de keuken helemaal netjes en opgeruimd was voordat Hop Sing weer thuiskwam. De Chinese kok kwam laat die middag weer thuis en hielp Adam met het bereiden van een super zalige maaltijd. Maar Hop Sing bleef wel buiten beeld zodat de anderen niets merkten.
Eindelijk was er voor de Cartwrights een einde aan 3 zeer lange weken gekomen en kregen ze weer normale maaltijden geserveerd door een uitgeruste Hop Sing.