Adam en Hoss Cartwright zaten buiten op de veranda. Ze hadden allebei een baaldag genomen en bespraken nu de dag in detail met elkaar. De reden voor de baaldag was om wat meer tijd door te brengen met de zoon van Adam, Mitch van 4. Hun vader Ben Cartwright en jongere broer Little Joe waren bij een verkoop van een kudde en dus afwezig op de Ponderosa.
Die morgen op de ranch:
“Zal pa er niet achter komen dat we een baaldag hebben genomen?”, vroeg Hoss opeens.
“Misschien wel, misschien niet. We vertellen gewoon dat Mitch niet in orde was”, antwoordde zijn broer.
Ze keken naar het erf waar de jongste telg van de Cartwright familie speelde.
“Zullen we gaan zwemmen met Mitchy?”, vroeg Hoss.
“Goh, ik zal dan eerst naar de krant moeten gaan”, zei Adam.
“Waarom nou weer?”, was de verbaasde vraag van zijn jongere broer.
“Om te melden dat jij zowaar een goed idee hebt”, antwoordde Adam droog.
Mitch hoorde dat er over hem werd gesproken en liep naar de veranda.
“Hebben jullie het over mij?”, vroeg de jongen.
“Ja. Heb je zin om met ons te gaan zwemmen?”, vroeg Adam.
“Natuurlijk. Mag Cody ook mee?”, vroeg Mitch.
Cody hoorde zijn naam en kwam naar de Cartwrights.
“Natuurlijk mag hij mee”, zei Hoss.
“Cody, we gaan lekker met water spelen en onze oom nat maken”, zei Mitch tegen de hond.
“Woef”, blafte Cody.
Hoss stond op en liep naar de keuken om de picknickmand bij de kok Hop Sing te regelen. Adam ging met Mitch de rest van de spullen bijeen pakken.
Niet veel later waren de Cartwrights bij hun privé zwembad. Adam hielp zijn zoon met uitkleden en als een speer ging de jongste Cartwright het water in. Adam en Hoss volgden niet veel later. Óók Cody ging het water in.
Na een uurtje gingen de broers het water weer uit maar Mitch en Cody bleven er in.
“Dat zwemmen maakt mij toch altijd zo hongerig”, zei Hoss.
“Alles maakt jou hongerig”, reageerde Adam.
Hij liep naar het water en riep:“Mitch, Cody, hier komen. We gaan eten.”
Mitch kwam er meteen uit maar Cody niet. Adam droogde zijn jongen af en samen liepen ze naar Hoss.
“Oom Hoss, Cody wil dat jij hem haalt”, zei Mitch.
Hoss stond op en liep naar het water waar de herder bij het water stond. Even later schudde hij zijn vacht uit zodat Hoss weer nat werd. Hij draaide zich om en zag een luid lachende Adam en Mitch naar hem kijken. Hoss gromde iets onverstaanbaars maar de geur van verse belegde broodjes deed zijn kwade bui weer verdwijnen.
Na het eten speelden Mitch en Cody bij het water onder het toezicht van Adam en Hoss. Plotseling kwam Mitch naar ze toe met een zeer dringende vraag.
“Papa, zou Hop Sing pannenkoeken willen bakken voor vanavond?”, vroeg de jongste Cartwright.
“Als jij het vraagt zal hij het zeker doen”, antwoordde Adam.
Hoss kreeg het water al in de mond bij de gedachte dat ze pannenkoeken aten.
Rond een uur of vier gingen de Cartwrights weer naar huis. Al op het erf zette Adam Mitch op de grond neer waarna de jongen direct naar de keuken rende.
“Hop Sing, zou jij pannenkoeken willen bakken voor ons? Als avondeten?”, vroeg de jongen.
“Natuurlijk zal Hop Sing dat doen. Maar kleine Mitch helpen met bakken”, zei de Chinese kok.
“Goed”, zei Mitch.
Spoedig hing de geur van heerlijke pannenkoeken door het huis en op het erf. Hierdoor kreeg vooral Hoss steeds meer trek maar ook de trek van Adam was wakker geworden.
Tijdens het avondeten was de grote stapel pannenkoeken in een mum van tijd verdwenen.
Na het eten en toen Mitch al sliep zaten de broers op de veranda hun dag te bespreken en kwamen tot een en dezelfde conclusie.
“Adam, zodra pa en Little Joe weer eens weg zijn en het is mooi weer zoals vandaag nemen we weer een baaldag. Het is mij uitstekend bevallen”, zei Hoss.
“Ik zou het haast niet beter kunnen zeggen”, beaamde Adam.
Ze besloten deze dag niet te delen met hun vader en jongste broer maar gewoon voor zichzelf te houden.