William Szekspir, Piosenka Ariela
Oto się w otchłań morza twój ojciec pogrążył,
Jego kości zmieniły się w białe korale,
Zaś oczy w perły. Oto w morskiej wodzie krąży
I już go z każdej strony obmywają fale,
Które go przemieniają w coś ciągle nowego,
Niezwykle bogatego i dla nas dziwnego.
Morskie nimfy mu dzwonią jego marny koniec,
Dyń, dyń,
Słuchajcie tego wszyscy! Dzwoń, posępny dzwonie.
(Burza)
(Tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)