Thomas Parnell

Thomas Parnell, O zamku w Dublinie

Ten dom i jego lokatorzy bardzo się dobrze razem czują,

Podobni są i znakomicie do siebie przez ten fakt pasują.

Jedna połowa jest w ruinie i się nadaje do remontu,

Druga połowa już się wznosi dumnie, lecz jej brakuje gontów.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Thomas Parnell, Epigramat

Nasz Cary bardzo jest subtelnym poetą, ale nie dlatego,

Że coś napisał, ale przez to, że powstrzymuje się od tego.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Thomas Parnell, Epitafium pana Kołodzieja

Nazywam się Kołodziej. Zmarłem, choć bardzo dobrze mi się żyło,

I tu spocząłem pod kamieniem, bo jakoś tak się potoczyło.

Życie wtoczyło mnie jak koło, jak koło śmierć mnie wytoczyła -

Jak dziwnie to się toczy - aż mnie ziemia wokoło otoczyła.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Thomas Parnell, Śmierć jest jedynie wąską ścieżką...

Śmierć jest jedynie wąską ścieżką, po której wszystkim nam przejść trzeba,

By stanąć przed wszechmocnym Panem Bogiem i dostać się do nieba.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Thomas Parnell, Pustelnik

Z dala od ludzi, z Bogiem spędzał dni swoje, w ciszy, samotności;

Modlitwa była jego pracą, w niej tylko szukał przyjemności.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Thomas Parnell, Niechaj kochają teraz wszyscy...

Niechaj kochają teraz wszyscy, co nigdy dotąd nie kochali;

I niech kochają ci, co całe życie kochaniu poświęcali.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)