Alice Corbin Henderson

Alice Corbin Henderson, Kochaj mnie w końcu

Kochaj mnie w końcu albo - jeśli nie chcesz tego -

Opuść mnie.

Twarde słowa nie mogą tak jak te półsłówka

Zranić mnie.

Kochaj mnie w końcu albo zaraz zostaw mnie.

Kochaj mnie w końcu, albo niech słowo ostatnie

Będzie twe.

Kochaj lub zostaw, odleć jak ptak, mgła lub chmura,

Oddal się.

Kochaj mnie w końcu - lecz ja jestem niczym woda,

Która płynie po płaskim, kamienistym dnie.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Alice Corbin Henderson, Las (The Wood)

Szłam szlakiem prowadzącym przez las, gdzie wiatr był ciepły niczym preria,

Rozciągająca się szeroko, rozgrzana promieniami słońca,

I pomyślałam, że powinnam paść tam i zostać pochowana

W spiętrzonej woni szyszek sosen, wzbudzonej przez promienie słońca.

Ale w tej chwili wiatr się zmienił, a z nim przemienił się mój umysł

I stałam się ogromnym morzem, na którym białe fale gnają

Po drugim morzu, do żelaza podobnym albo szkła gładkiego,

Przez które zobaczyłam ten las, gdzie wiatr był ciepły niczym preria,

Skąpana w woni szyszek sosen, wzbudzonej przez promienie słońca.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Alice Corbin Henderson, Piosenka (Song)

Chwytaj chwilę, gdy ucieka;

Nie zadawaj też pytania,

Co ci miłość, kiedy zwleka,

Jeszcze ma do pokazania.

Miłość jest zwięzłością myśli,

Jest pułapką, oszukuje.

Gdy na dumie dom zamyśli,

Własną klęskę wybuduje.

Miłość, która zyskać pragnie,

Już grób sobie wykopała,

A gdy gwiazdy topi w bagnie,

Zyska niebo, które dała.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Alice Corbin Henderson, Zwrotki (III)

Ta, która weźmie sobie starca i wyjdzie za mąż dla pieniędzy,

Obudzi się po jakimś czasie w bardzo niekomfortowym stanie.

Znajdzie się wtedy niewątpliwie w najgorszej, najciemniejszej nędzy,

Bo szybko skończą się pieniądze, a wredny staruch jej zostanie.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)