Elizabeth Day

Elizabeth Day, Epitafum własne

Nie życzę sobie, aby moi bliscy, przeze mnie ukochani,

Włóczyli się nad moim grobem i wieczorami nad nim stali

W smutnym nastroju, rozmyślając o mnie, leżącej w głębi ziemi,

Jako pomieszkującej w próchnie, zamurowanej w ciasnej sali.

Nie życzę sobie również, żebym we wszystkich miejscach dla nas drogich

Została po niedługim czasie przez nich zupełnie zapomniana.

I liczę na to, że ten napis nawet po latach im przypomni,

Że nie ze łzami, lecz z radością pragnę być przez nich pamiętana.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)