John Donne
John Donne (1572-1631) to najwybitniejszy z angielskich poetów metafizycznych siedemnastego wieku, duchowny anglikański. Był on autorem bardzo wielu liryków religijnych. Napisał między innymi Święte sonety, zaliczające się do najlepszych cyklów sonetowych w całej literaturze angielskiej. Jego wiersze tłumaczyli na język polski Stanisław Barańczak, Jerzy Pietrkiewicz i Jerzy S. Sito.
John Donne, Poranek
Zostań, o, ukochany, nie śpiesz się odchodzić,
To światło, które świeci, z twych oczu pochodzi.
Dzień jeszcze się nie zaczął, bólem przypomina
Mi serce, że nadeszła rozstania godzina.
Zostań, inaczej cała moja radość zginie,
Nim na dobre rozbłysła, w nicość się rozpłynie.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2015)
John Donne, Na pewną Fryne i jej portret
Twój portret, moja droga Fryne, w tym jest podobny do twej twarzy,
Że jest efektem stosowania farby lub pudru przez malarzy.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2016)
John Donne, O trudnym pisarzu
Fila po dwunastu latach studiów wreszcie zrozumiano.
Ile jeszcze lat potrzeba by mu wreszcie wiarę dano?
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)
John Donne, Antykwariusz
Jeżeli on na hakach wiesza wszystko, co zżółkło ze starości,
Niech jego żona z tym wyglądem ma się codziennie na baczności.
(tłum Wiktor J. Darasz, 2014)
John Donne, Klokiusz
Klokiusz zaprzysiągł na świętości, że nie pokaże się nikomu
W zamtuzie. Biedny nie pomyślał, że to mu broni pójść do domu.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)
John Donne, Wydziedziczony
Twój ojciec w testamencie wszytko zapisał biednym, zamiast tobie,
Tylko szlachecki jego tytuł możesz zatrzymać, bracie, sobie.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)
John Donne, Ralf
Współczucie znów na świecie każdy dostrzec może,
Ralf choruje, komornik mu zatrzymał łoże.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)
John Donne, Kulawy żebrak
Nie mogę ani chodzić, ani stać przy bramie,
Rzekł żebrak, jeśli mówi prawdę, to też kłamie.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)
John Donne, Grzeszny człowiek
Twoje grzechy i włosy nie są w równej mierze,
Grzechów przybywa, włosów nie, powiedzmy szczerze.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)
John Donne, Niobe
Wszystkich mych dzieci narodziny, a później śmierci opłakałam.
Aż łez mi brakło, całkiem wyschłam i własną się mogiłą stałam.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)
John Donne, Upadek muru
Dzielny kapitan od saperów chciał mur wysadzić wielką miną,
Lecz nie zachował ostrożności i pod gruzami jego zginął.
Zazdrością wszystkich nas napawa i ciągle fascynuje nas to,
Że ten oficer bohaterski za grób dostanie całe miasto.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)
John Donne, Płonący okręt
Z okrętu płonącego, który jedynie poprzez zatopienie
Mógłby ugasić pożar, który w całości objął go płomieniem,
Niektórzy marynarze, aby ratować życie, z burt skakali
I - gdy zbliżyli się do wrogów - od kul ginęli w zimnej fali.
Tak poginęli bez wyjątku wszyscy, co byli na pokładzie:
Jedni od ognia w wodzie, drudzy od wody w ogniu w tej zagładzie.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)
John Donne, Hero i Leander
Oto oboje pozbawieni oddechu, tu leżymy w zgodzie,
Jeden nas ogień spalił, w jednej jesteśmy utopieni wodzie.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)
John Donne, Nikt nie jest wyspą...
Nikt nie jest wyspą, skrawkiem lądu od innych stałych ziem odciętym;
Każdy jest częścią pewnej skały, co tworzy wszystkie kontynenty.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)
John Donne, Bądź swoją własną rezydencją...
Bądź swoją własną rezydencją, albo świat będzie twoim lochem.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)
John Donne, Miłość oparta na urodzie...
Miłość oparta na urodzie, która wśród ludzi sobie słynie,
Jak tylko umrze ta uroda, sama też nieuchronnie zginie.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)
John Donne, Rozpacz
Rozpacz jest zgniłą wilgocią z dna piekła,
Gdy radość jest kojącą rosą nieba.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)
John Donne, Kiedy umiera jakiś człowiek...
Kiedy umiera jakiś człowiek, to z księgi nie ubywa wcale
Rozdział wyrwany silną ręką, ale zostaje przełożony
Na inny, znacznie lepszy jezyk.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2022)