Samuel Wesley

Samuel Wesley, O wzniesieniu pomnika dla poety Butlera w Opactwie Westminsterskim

Gdy Butler żył i nędzę mężnie znosił,

Nikt go na obiad nigdy nie zaprosił.

Gdy umarł z głodu i w proch się obrócił,

Gust publiczności nagle się odwrócił.

Popiersie dano mu w ozdobnej ramie.

Temu, co o chleb prosił, wy daliście kamień.

(Wiktor J. Darasz, 2016)

Samuel Wesley, Epitafium własne

Wesley tu sobie wreszcie spoczął, znienawidzony za te żarty,

Którymi przez lat długich szereg wypełniał wielu książek karty.

Leży spokojnie pod kamieniem i nie obawia się niczego,

Ani ataku wroga ani słów przyjaciela fałszywego.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)