Thomas William Parsons, Jemioła
Ta jemioła, co krzewi się w drzewa koronie
W świetle słońca, księżyca, czy zroszona deszczem,
Będzie dziś jasno błyszczeć w weselników gronie,
Za twą sprawą nabierać mocy większej jeszcze.
Jak małej kropli rosy, która z mórz otchłani
Paruje, żeby zalśnić na kobiecej dłoni,
Wieczorem jej urodę docenią zebrani,
Gdy cię będę całować i w ramionach chronić.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2016)