Elizabeth Margaret Chandler

Elizabeth Margaret Chandler, Pamiętaj o mnie (Remember Me)

Gdy te ostatnie, już gasnące, promienie słońca spoczywają

Na stromych skałach i gałęziach drzew, które nad ich grań wystają,

I gdy godzina szara zmierzchu rozszerza się nad nieboskłonem

I nas swą ciszą obejmuje i uspokajającym tonem,

I kiedy wszystkie trudne sprawy i troski dnia zakończonego

Się ulatniają i uchodzą z umysłu pracą znużonego,

Pamiętaj o mnie.

Gdy z góry spływa świeże światło księżyca, niczym uśmiech bliskich,

I się rozlewa równomiernie na wzgórzach i równinach niskich,

I gdy na gładkiej czaszy nieba zaczyna świecić pierwsza gwiazda

I myśl przychodzi o najbliższych, siedzących w swych rodzinnych gniazdach,

I gdy na twoją głowę pamięć rzuca najgłębsze swe zaklęcie

I zatrzymuje ciebie w biegu na prostej albo na zakręcie,

Pamiętaj o mnie

I gdy z poety ust dokładnie wypracowane słowa płyną,

Gdy głosy z gardeł leśnych ptaków głuchną i w gęstym gaju giną,

Gdy szybkim szmerem szumi strumień, gdy gna korytem nad głazami,

Łącząc się z twojej skromnej duszy najjaśniejszymi marzeniami,

To całkowicie niezależnie od tego, co ci w głowie gości,

I jakie ciężkie cienie ciebie dręczą, gdy biorą się z przeszłości,

Pamiętaj o mnie.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)