Herman Melville

Herman Melville, Grób pod Petersburgiem w Virginii

Te dwie kamienne płyty, jedna pod głową, druga pod stopami,

I mały wzgórek z czarnej ziemi pomiędzy nimi umieszczony.

Daniel Drought - brzmiało imię tego, który tu został pochowany,

Niech jego skromny grób zostanie przez szereg wielu lat zielony.

Był szybki, kiedy szedł przed siebie, zadając przeciwnikom ciosy,

Bo był jak lampa aż po brzegi wewnętrznym ogniem rozpalony.

Iście piekielny ogień płonął mu w duszy, ale się wypalił,

Niech zatem już na zawsze jego grób będzie zielony.

Niech jego grób zielony będzie, chociaż był twardy jak żelazo,

Gdy w licznych bitwach i potyczkach z żelazem dobrze radził sobie.

I wiele wielkich serc - i wiernych - od uderzenia jego gniewu

Na wieki wieków położyło się w zimnym tak jak one grobie.

Niech jego grób zielony będzie, zawsze zielony, kiedy lata

Szczęśliwie będą biegły ponad poziomem kiełkującej trawy.

Niech nikt się tu nie zbliża nigdy, żeby spod ziemi wykopywać

Karabin rudą rdzą pokryty żołnierza tej przegranej sprawy.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Herman Melville, Lepiej przegrać...

Lepiej przegrać w oryginalności niż wygrać w ślepym naśladowaniu.