John Alexander McCrae, Na polach Flandrii
Na polach Flandrii maki się ciągle czerwienią
Między rzędami krzyży, które nad zielenią
Kęp trawy stercząc, nasze miejsce oznaczają.
Skowronki w górze sobie wesoło śpiewają,
Lecz śpiew ich ginie, gdy się działa odzywają.
Jesteśmy Martwi. Tydzień temu całą zgrają
Żywi patrzyliśmy jak zachody się mienią
Kochaliśmy, jak młodzi, którzy się kochają,
Na polach Flandrii.
Niech twoje młode ręce w walce się nie lenią,
Nasz spór z nieprzyjacielem niech trwa i jesienią,
Niech twoje dłonie naszą pochodnię trzymają.
Jeśli złamiecie wiarę tym, co umierają,
My nie zaśniemy, póki maki się czerwienią
Na polach Flandrii.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2015)
John Alexander McCrae, Rozbrojenie
Ktoś mówił do narodów: “Przestańmy wojować,
Nie gaśmy światła świata, jeśli jest nam miły,
Wielcy w wojnie, wielkimi stańmy się w pokoju,
Odtąd nie używajmy argumentu siły.”
Ale wtedy z miliona mogił Brytyjczyków
Wyszedł głos cichy, jedną wyrażając wolę:
“Jeżeli naprawiliście zło tego świata,
Odłóżcie miecz - wykonał swą i naszą rolę.”
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)