Louise Imogen Guiney

Louise Imogen Guiney, Kiedy na skraju dnia i nocy ostatni blask błękitny gaśnie...

Kiedy na skraju dnia i nocy ostatni blask błękitny gaśnie

I wonne wichry wypuszczone zostają wreszcie na swobodę

I gdy mój ganek się otwiera, zanim skowronek zaczął śpiewać,

Na konającą gwiazdę świtu lub złotokapu liście młode,

Myślę o tobie, ukochany (tym bardziej, gdy śpią innych oczy),

Którego większą dzienną chwałą inni się dzielą między sobą,

Gdy uświęcone raz na zawsze i doskonałe prawo trzyma

Zmierzch i szarówkę o poranku dla mnie, bym się cieszyła tobą.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)