Ingram Crockett

Ingram Crockett, Poświata (Afterglow)

Chmury i mgła, jak dymy z parą;

Teraz, z odejściem tarczy słońca,

Bursztyn i róża tłumią szarość,

Gdy dzień dobiega już do końca.

Tutaj, na marginesie nocy,

Mrok się rozgościł jak zaklęty.

Pokój i piękno, pełne mocy,

Trwają, choć dzień jest już zamknięty.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Ingram Crockett, Szary cień (Shadow)

Szare obłoki zasłaniają słońce, co zaszło, grubym murem,

Skowronki skrzydła poskładały i już na łąkach nie śpiewają.

Chmury zawisły nad polami, które są szare, szarobure,

I sennie, smutno spoczywają.

Cienkie i lekkie są całuny mgieł, które się unoszą w górę,

Przez dłonie Nocy posplatane, gdy światła dnia się oddalają.

Całuny białe dla pól wielkich, które są szare, szarobure,

I sennie, smutno spoczywają.

Cisza i tylko czasem strumyk się wije lśniącym, srebrnym sznurem,

Szeleszcząc i do uszu szepcząc, a wicher wyje, górą gnając,

Mrok się pochyla nad polami, które są szare, szarobure,

I sennie, smutno spoczywają.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Ingram Crockett, Moi kochani bracia drzewa (Good Brother Trees)

Chwytam i ściskam wasze ręce, moi kochani bracia drzewa,

Słodkie jest wasze powitanie, gdy tu przychodzę w smutku, drżeniu.

Jestem zmęczony i znużony chodzeniem wciąż po ludzkich drogach,

Pragnę odpocząć u stóp waszych i się zanurzyć w waszym cieniu.

Mówią, że wy jesteście chłodne, mówią, że wy jesteście nieme -

Lecz oni - tak ograniczeni - przecież nie mogą tego wiedzieć,

Że posiadamy własny język, tę złotą i cudowną mowę,

Która rozpala nasze serca i wszystko może wypowiedzieć.

A ludzie mają własne sprawy, małe i wielkie sprzeczki, boje,

I wykłócają się o wszystko i wadzą się ze swoim Bogiem,

Ale wy wiecie, że gdziekolwiek, gdzie tylko bujnie kwitną kwiaty,

Istniała droga, albo ścieżka, gdzie wasz Zbawiciel stawiał nogę.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Ingram Crockett, Rycerz (A Knight)

Żaden posłaniec ani herold jego imienia nie ogłasza,

Które nieznane jest dla ludzi, z wyjątkiem kilku zaufanych,

Lecz jego zbroja błyszczy jasno, tak samo hełmu krągła czasza,

A on odważny jest i wierny, swym przyjaciołom jest oddany.

Walczy z wysiłkiem wielkim w bitwie, władając bronią swą potężnie,

I się nie wstydzi, gdy zostaje wdeptany w proch przez przemoc wrogów.

Uderza mieczem z całej mocy, tarczę na cios wystawia mężnie

I całą resztę pozostawia wyłącznie wszechmocnemu Bogu.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)