Anne Bradstreet

Anne Bradstreet, Kilka wierszy do ojca

Najbardziej godny chwały i najbardziej drogi,

Jak wyrazić dla ciebie szacunek głęboki?

Kto bardziej byłby w prawie wymagać wierności

Ode mnie, która jestem częścią twej wartości?

Możni świata by mogli oddać większą sumę,

Sama ci tylko okruch ofiarować umiem.

Mały jest mój majątek, i nie wiem, jak z niego

Wypłacić całą sumę obowiązku mego.

Zamiast całości przyjmij choćby jedną ratę,

Gdzie bieda, monarchowie zmniejszają podatek.

Oto mój dług, nigdy się przed nim nie uchylę,

I będę go spłacała zawsze, póki żyję.

Oto powinność moja, nikt mnie nie wyręczy,

Póki nie umrę, będę spłacała procenty.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2015)

Anne Bradstreet, Do mojego drogiego i kochającego małżonka (To My Dear and Loving Husband)

Jeżeli kiedyś dwoje jednym się stało, byliśmy to my.

Jeśli był kiedyś mąż kochany przez żonę swą, to byłeś ty.

Jeżeli kiedyś jakaś żona szczęście znalazła w mężu swoim,

To byłam ja, kobiety inne mogą zazdrościć latom moim.

Ja cenię twoją miłość bardziej niż inni cenią góry złota,

Albo bogactwa, które dla mnie mają jedynie wartość błota.

Ognia miłości mojej nawet największe rzeki nie ugaszą

I tylko twoja miłość może jej sprostać, tworząc miłość naszą.

Twa miłość jets na tyle wielka, że ja nie mogę się wypłacić

I wciąż się modlę, żeby Niebo raczyło łaską ją odpłacić.

Dlatego, póki tu żyjemy, trwajmy w miłości najłaskawszej,

A gdy umrzemy, niech nam Pan da, żebyśmy żyli już na zawsze.