Emily Thornton Charles, Fragment
Po pierwsze być, po drugie działać, a po trzecie cierpieć –
Te słowa trafnie wyrażają
(Bardzo starannie je dobrałam)
Nasz los na ziemi.
A jednak żyję i istnieję;
A z całej pracy do zrobienia
Robię, co mogę.
I wierz mi, drogi przyjacielu,
Że bardzo cierpię.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)
Emily Thornton Charles, Impromptu
Moje myśli to małe śpiewające ptaki,
Które do ciebie bardzo szybko odlatują.
Jeśli ich słodkie pieśni ja ubiorę w słowa,
To dzięki mnie wolnymi szybciej się poczują.
Jeżeli twoje myśli i uczucia serca
Są ptakami, co pragną wyrwać się na wolność
To daj im swoje słowa i rozpętaj skrzydła
A potem w drogę do mnie puść je wszystkie wolno
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)
Emily Thornton Charles, Zbyt późno (Too Late)
Postanowiłam, że nikogo nigdy w swym życiu nie pokocham,
I pomyślałam, że potęga miłości już mnie nie pokona.
Pragnęłam być od reszty inna, wolna od takich ograniczeń,
Z serce swobodnym stale, które samotne prędzej sobie skona.
Postanowiłam, że nie wpuszczę miłości do skarbczyka serca,
Ponieważ uważałam, że to byłby grzech straszny i paskudny,
I pomyślałam, że najlepiej jest zamknąć serce na trzy spusty,
I w żadnym razie nie pozwalać, by się karmiło czuciem złudnym.
Ale zbyt późno drzwi mojego serca zaryglowałam sobie,
Moja miłości, bowiem los mój został przez ciebie określony.
Stało się to na długo przedtem, zanim zasuwy ustawiłam
I w zamkach obróciłam klucze żelazne od wewnętrznej strony.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)
Emily Thornton Charles, Dedykacja
Dla Horacego P. Biddle'a,
Poety, uczonego, prawnika i dżentelmana.
Dar wielki z darów, których hojne niebo nam zsyła tak niewiele:
Krytykiem jesteś najsurowszym, lecz najprawdziwszym przyjacielem.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)