Elżbieta I

Elżbieta I, królowa Anglii, zalicza się do grona najwybitniejszych w historii monarchów europejskich. Od jej imienia wzięła nazwę epoka w dziejach kultury angielskiej, a zwłaszcza teatru. Epoka ta zresztą trwała o wiele dłużej niż panowanie królowej i rozciągała się również na okres sprawowania władzy przez jej bezpośrednich następców.

Elżbieta I Wielka, Strach przed przyszłymi atakami już teraz radość mi zatruwa...

Strach przed przyszłymi atakami już teraz radość mi zatruwa,

A ostrzeżenia przed sidłami rozum przed oczy mi podsuwa;

Oto niewierność kwitnie wszędzie, poddanych stałość uleciała,

Tego nie było, póki rozum rządził, a mądrość wątek tkała.

Chmury radości nie sprawdzonej ambitne mózgi zasłaniają,

Które za sprawą zmiany wiatru późnej pokucie się oddają.

Nadzieja całkiem niespełniona niechże prowadzi do rozpaczy,

Niech bezowocne się okażą intrygi, niech to wróg zobaczy.

Niech zaślepione dumą oczy, gdy je ambicja pieczętuje,

Zostaną wkrótce otworzone przez cnotę, która fałsz w nich czuje.

Córka tych sporów, co niezgodę wszędzie wokoło rozsiewają,

Żadnej korzyści nie odniesie tam, gdzie reguły dawne trwają.

Żaden wygnaniec nie zagrzeje miejsca na długo w tej dziedzinie,

Sekta się żadna nie ostoi tutaj, niech do miejsc innych płynie.

Mój zardzewiały z dawien dawna miecz swego ostrza znów użyje

I wichrzyciele wszelkiej maści mi nie zagrożą, póki żyję.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2015)

Elżbieta I Wielka, Napisane we francuskim psałterzu

Ani kaprawe oczy, ani krzywa noga,

Ani żadna kończyna całkiem wykrzywiona,

Ani w połowie nie są równie brzydkie zgoła

Niczym myśl podejrzliwa, żółcią naznaczona.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2015)