Ellen Hooper

Ellen Hooper, Piękno i trud (Beauty and Duty)

Raz zasnęłam i śniłam, że pięknem jest życie;

Zbudziwszy się, stwierdziłam, że jest w trudzie byciem.

Czy zatem kłamstwem było całe twe marzenie,

Me smutne serce? O, nie! Walcz, niech przerażenie

Nigdy cię nie ogarnie. Pracuj dla korzyści,

A sen twój w samym środku dnia się kiedyś ziści.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2016)

Ellen Hooper, Prosta droga (The Straight Road)

Piękno może być drogą właściwą do celu;

Chwała tym, co nią idą, choć jest ich niewielu;

Ty, który na nią wchodzisz, strzeż się i pamiętaj,

By się nie okazała podstępna i kręta.

Lecz najwłaściwsza droga wiodąca do nieba

Streszcza się w jednym krótkim ludzkim słowie: Trzeba.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2016)

Ellen Hooper, Podróżnicy (Wayfarers)

Jak oni idą - ci niezwykli, subtelnie rozmarzeni ludzie!

Jedno spojrzenie na każdego i jeden błysk z każdego oka,

I tak to, na co nigdy dotąd w codziennym nie zważałam trudzie,

Znika mi z oczu - mnie i innym, co ustawili się po bokach.

A jednak w tym pochodzie mieszczą się moje serce z moim życiem,

Jedynym kluczem do sekretu spojrzenie jest, co mnie dosięga;

Jednak dla tego właśnie klucza w pokoju, walce, zwykłym bycie

Ja jestem stale jak zamknięta i zapieczętowana ksiega.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)