Ellen Hooper, Piękno i trud (Beauty and Duty)
Raz zasnęłam i śniłam, że pięknem jest życie;
Zbudziwszy się, stwierdziłam, że jest w trudzie byciem.
Czy zatem kłamstwem było całe twe marzenie,
Me smutne serce? O, nie! Walcz, niech przerażenie
Nigdy cię nie ogarnie. Pracuj dla korzyści,
A sen twój w samym środku dnia się kiedyś ziści.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2016)
Ellen Hooper, Prosta droga (The Straight Road)
Piękno może być drogą właściwą do celu;
Chwała tym, co nią idą, choć jest ich niewielu;
Ty, który na nią wchodzisz, strzeż się i pamiętaj,
By się nie okazała podstępna i kręta.
Lecz najwłaściwsza droga wiodąca do nieba
Streszcza się w jednym krótkim ludzkim słowie: Trzeba.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2016)
Ellen Hooper, Podróżnicy (Wayfarers)
Jak oni idą - ci niezwykli, subtelnie rozmarzeni ludzie!
Jedno spojrzenie na każdego i jeden błysk z każdego oka,
I tak to, na co nigdy dotąd w codziennym nie zważałam trudzie,
Znika mi z oczu - mnie i innym, co ustawili się po bokach.
A jednak w tym pochodzie mieszczą się moje serce z moim życiem,
Jedynym kluczem do sekretu spojrzenie jest, co mnie dosięga;
Jednak dla tego właśnie klucza w pokoju, walce, zwykłym bycie
Ja jestem stale jak zamknięta i zapieczętowana ksiega.
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)