Matthew Prior

Matthew Prior (1664-1721) to oświeceniowy poeta angielski. Był też politykiem, parlamentarzystą i dyplomatą.

Matthew Prior, Epitafium własne

Arystokraci i szlachcice, ci, którym towarzyszy fama,

Przystańcie, proszę, przy pomniku, pod którym każdy z was napotka

Matthew Priora ziemskie szczątki, potomka Ewy i Adama.

Czy Burbonowie lub Orańscy lepszego od nich mieli przodka?

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)

Matthew Prior, Lubin i jego żona

Na łożu śmierci leży Lubin,

A przy nim czuwa jego żona,

Oboje płaczą i wzdychają

I miłość mu wyznaje ona.

Proboszcz to widząc do nas rzecze:

Jak różne są przyczyny czyje,

Bo on się boi, że wnet umrze,

A ona drży, że on przeżyje.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)

Matthew Prior, O damie, która oddaje Wenus swoje lustro

Weź moje lustro, Wenus miła,

Bo już nie jestem tym, czym byłam;

Na to, czym od dziś będę dalej,

Spoglądać nie zamierzam wcale.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2000)

Matthew Prior, O pewnej Nelli

Bardzo perfidny się okazał dla naszej Nelli ślepy los,

Bo, gdy policzki malowała przed lustrem, to jej odpadł nos.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)

Matthew Prior, Weksle

Wszystkie me weksle spłaciłbym Johnowi,

A suma na nich była znakomita.

Ale on zdradził tę rzecz narodowi,

Dlatego sądzę, że jesteśmy kwita.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)

Matthew Prior, Epigram Extempore

Stanąłem u stóp twoich, panie, cierpliwie jako wierny sługa,

Przed ogromniastym, obijanym wytwornym suknem, twym fotelem.

Jeśli uzyskasz tron biskupa, co niczym jest przy twych zasługach,

To - nie zwlekając ani chwili - ukleknę przed nim jak w kościele.

I tylko jedna rzecz istotna mogłaby przed tym cię powstrzymać,

Bowiem dla twojej wielkiej duszy byłaby chyba nie dość godna.

Nie potrzebowałbyś zupełnie, żeby biskupi tron otrzymać,

Naszej królowej składać hołdów, na które zawsze jest tak głodna.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Matthew Prior, Prawdziwa panna

Nie, nie! Ja błagam cię, uszanuj panieńską godność mego ciała;

Ja umrę, kiedy ją utracę - z uporem Róża powtarzała.

Tymczasem nocy, pod wiązami - nie dalej było to, niż wczoraj -

Ryszard zakrzyknął z trwogą: Różo, chyba śmiertelnie jesteś chora!

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Matthew Prior, Ci, którzy piją...

Ci, którzy piją, ile wlezie, naprawdę nie smakują trunku,

A tym, co mówią bez ustanku, najbardziej brak jest pomyślunku.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)