George Herbert

George Herbert (1593-1633) to wybitny angielski poeta ze szkoły metafizycznej, duchowny anglikański. W swoich utworach zebranych w tomie Świątynia, charakteryzujących się niezwykłym zróżnicowaniem formalnym, podejmował tematykę właściwie wyłącznie religijną. Jego wiersze tłumaczył na język polski przede wszystkim Stanisław Barańczak.

George Herbert, Niebo

U kogo znajdę radość nieba, zanim się w końcu znajdę w trumnie?

Echo: U mnie.

U ciebie? Wszak śmiertelne jesteś. W tej sprawie ludzie się nie mylą.

Echo: Mylą.

Czy ty nie w liściach drzew powstajesz, czy to nie z lasu twoja gracja?

Echo: Racja.

Przecież te liście wszystkie więdną i gniją, one nie przetrwają.

Echo: Trwają.

Co to za liście, mów wyraźniej, rzecz całą wyłóż należycie.

Echo: Życie.

Czy owe liście i gałązki błogosławieństwa są obrazem?

Echo: Razem.

Powiedz mi, co właściwie czyni to, co tam szczęściem mnie oświeci?

Echo: Świeci.

Światło to szczęście dla umysłu. Czy radość będzie, czy nie będzie?

Echo: Będzie.

Czy wszystkie troski i kłopoty, gdy radość zacznie się, przeminą?

Echo: Miną.

Życie i szczęście w tej radości - czy człowiek wieczność w nich rozpozna?

Echo: Pozna.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2015)

George Herbert, Istota

Mój Boże, mój wiersz nie jest złocistą koroną,

Nie sprawą honorową ani pięknym strojem,

Nie sokołem, wieczerzą, sławą ulubioną,

Mieczem, czy lutnią, która jest muzyki zdrojem.

On nie potrafi śpiewać, tańczyć, ani skakać,

Także nie był we Francji nigdy i w Hiszpanii,

I nie może przez cały długi dzień zabawiać

Nas widokiem majątków wielkich albo stadnin.

Nie jest urzędem, sztuką albo ważną wieścią,

Bankiem wymiany walut albo targiem wielkim,

Ale gdy mówię wierszem, jestem blisko Ciebie,

A to znacznie ważniejsze od honorów wszelkich.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

George Herbert, Wiersz może dotrzeć do człowieka...

Wiersz może dotrzeć do człowieka, który ucieka przed kazaniem

I chwilę przyjemności zmienić w ofiarę i opamiętanie.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)