Mathilde Blind

Mathilde Blind (1841-1896) to poetka angielska pochodzenia niemieckiego. Przez długie lata zupełnie zapomniana, ostatnio znów przyciąga uwagę krytyków.

Mathilde Blind, Umarli

Umarli przebywają wśród nas! Chociaż chłodna

Ziemia zdaje się trzymać ich w sobie, są z nami.

Oni wykuli dla nas łańcuchy młotami

Wspierania zła lub dobra i trzymają w dłoniach

Nasze dłonie. A nasze ciała, chociaż rozkład

Im grozi, żyzną glebą do wzrostu są dla nich,

By śmiertelnych tęsknoty stały się faktami

I żeby się wcieliły w czasu mroczną otchłań.

Nieskończone wibracje życia w sferze śmierci,

Niczym światło biegnące już wygasłej gwiazdy,

Wiedźmy więc dobre życie, bowiem los w nim świeci

Tych, co będą oddychać powietrzem płuc naszych,

Niech nie prowadzą nas przed oblicze sędziego

I niech nie przeklinają dziedzictwa naszego.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2015)

Mathilde Blind, Myślę o tobie teraz stale, ukryta w gęstych mrokach nocy

Myślę o tobie teraz stale, ukryta w gęstych mrokach nocy,

Czuję cię bardzo blisko.

Niczym mistyczne lampy, które się topią od nadmiaru mocy,

Twe oczy płoną czysto.

A płoty, które oddzielają nas w dzień od siebie wysokimi,

Twardymi sztachetami,

Jak pajęczyna są zdmuchnięte pociągnięciami subtelnymi

Teraz pomiędzy nami.

Sonduję, niczym morską otchłań, twego umysłu tajemnice,

I każdą ścianę kruszę

Wielkiego labiryntu, w którym znajduję, wbitą w ciemną niszę,

Moją straconą duszę.

Nie jestem już wygnańcem biednym, który się miota bez wytchnienia

W przestrzeni niewiadomej.

Byłam bliźniaczym twoim bratem już od godziny narodzenia,

A ty mi jesteś domem.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)