Jonathan Swift

Jonathan Swift, O tłumaczeniu Horacego przez Carthy'ego

Jedno przyznajcie mi zawsze i wszędzie:

Połowa mojej książki dobra będzie.

(tłum. Wiktor J Darasz, 2014)

(Uwaga tłumacza: krytykowane wydanie było dwujęzyczne, więc połowa książki należała do Horacego)

Jonathan Swift, O pochwaleniu przez Delacourta poezji Carthego

Mówisz, że Carthy dobrze pisze i dajesz na to swoje słowo,

On zaś o tobie też od czasu do czasu mówi to i owo,

Choć z oszukaniem reszty świata sobie nie mogliście poradzić,

Komplementami bez pokrycia możecie sobie śmiało kadzić.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2016)

Jonathan Swift, O irlandzkim rozsądku

Spójrzcie, to nasza irlandzka logika,

Widomy przykład naszego rozsądku,

Tam, gdzie nic nie ma do porządkowania,

Wznosimy gmachy na chwałę porządku.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2016)

Jonathan Swift, Napis na obroży psa

Nie zabieraj mnie, proszę, do pani Dingley należę,

Co kocha najbardziej w świecie mnie, czworonożne zwierzę.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2014)

Jonathan Swift (?), Na ostatniego błazna w całej Anglii, pochowanego na cmentarzu w Berkeley w Gloucestershire

Tutaj spoczywa sobie earla Suffolk błazen,

Ludzie go zwykle Ryśkiem Pearce'em nazywali;

Jego wygłupy powtarzane raz za razem

Ich bawiły niezmiernie. To z niego się śmiali.

Nie żyje biedny Rysiek! Wszystko posmutniało

Od kiedy nas opuścił. Lecz nie trzeba bać się,

Błaznów nam nie brakuje, dużo ich zostało,

I z tych głupków możemy w dalszym ciągu śmiać się.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2017)

Jonathan Swift, Jak ktoś rozsądny może myśleć...

Jak ktoś rozsądny może myśleć (a to się bardzo często zdarza),

Że plaster szynki Wszechmocnego Boga oburza i obraża?

Albo jak może sobie sądzić, że śledź, co z morza jest, nie z chlewa,

Może ocalić nas od zemsty, gdy Stwórca bardzo się rozgniewa?

Jeżeli On króluje w niebie i trwa w swym majestacie Boskim,

Czy nasze szynki albo śledzie mogą być kwestią Jego troski?

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Jonathan Swift, Każde stworzenie...

Każde stworzenie, choćby bardzo pragnęło żywot wieść spokojny,

Żyje i zawsze będzie żyło z woli natury w stanie wojny.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Jonathan Swift, Cenzura

Cenzura to jest cena, jaką trzeba zapłacić społeczeństwu

Za to, że będzie się przez chwilę sławnym, czy choćby dobrze znanym.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Jonathan Swift, Epigramat o oknie w Chester (Another, at Chester)

Kościół i księża, bez wątpienia, są tu podobni niczym krewni,

Jedne od drugich bardzo trudno zapewne byłoby odróżnić,

Gdyby kościoły się ruszały, a księża stali, bo po równo

Od zewnątrz są zniszczeni deszczem, w środku są zupełnie próżni.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Jonathan Swift, Jeszcze jeden epigramat (Another, at Chester)

Stare ulice tego miasta są piękne, sławne w całym świecie,

Podobnych do nich nigdzie indziej na naszej wyspie nie znajdziecie.

Przybysze, którzy po nich chodzą, patrzą z podziwem niczym chłopi.

Lecz jeśli chodzi o mieszkańców, którzy tu żyją i pracują,

Którzy codziennie coś we wszystkich sklepach sprzedają i kupują,

Według mnie wszystkich się powinno pojmać, powiesić lub utopić.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)

Jonathan Swift, Potęga płynącego czasu (The Power of Time)

Jeżeli lśniący brąz i twardy marmur nie mogą się obronić

Przed wielką, niszczycielską siłą wiecznego Czasu groźnej dłoni,

Jeżeli granitowe góry się w pył i piasek przemieniają,

A całe miasta i miasteczka całkiem jak ludzie umierają,

Kiedy sutanna moja stara do cna wytarła się na łokciach,

Co ja wam teraz będę mówił o słabych zębach i paznokciach?

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)