Ann Hawkshaw, Kraj moich przodków (Land of My Fathers)
Kraino moich przodków, wyspo wolnych ludzi,
Rozejrzyj się dokoła po lądach i morzach.
Po rozjarzonym wschodzie, odległym zachodzie,
Po wyspach, nad którymi świeci jasna zorza,
Które grzeją się w słońcu, usiane kwiatami -
Nie są piękne jak nasz kraj z wszystkimi miastami.
Nasza ojczyzna w domy piękne jest bogata,
Które stoją spokojnie w rozległych dolinach,
Ma skarby w swoich skarbcach i wielkie pałace,
Złote sale, pamiątki po walecznych czynach.
Jej okręty pływają po rzekach i morzach,
Lecz nie z tego jest dumna, że jest taka hoża.
Nie! Kraju moich przodków! Źródłem twojej dumy
Jest to, że jesteś wolny jak morze dokoła,
Jak wicher, który do snu kołysze na gnieździe,
Na skalistym urwisku, orła i sokoła.
Ty złamałeś okowy, zerwałeś łańcuchy,
Nie ma już niewolników - są swobodne duchy!
(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)