Thomas Campion

Thomas Campion, O Mateuszu

Mateusz, kiedy był pijany, ożenił się bez pomyślunku.

Gdy trzeźwy ujrzał żonę, zdębiał i w piciu szuka dziś ratunku.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Thomas Campion, O Henryku IV, królu Francji

Ten, kto Henryka, króla Francji, nie mógł uśmiercić żadnym z mieczy,

Sięgnął po sztylet. Z tego wniosek, że bać się trzeba małych rzeczy.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2018)

Thomas Campion, Do Laury

Lauro, ty śpiewasz cudownie w ciemności,

I blask rozsiewasz dokoła w ciemności.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2000)

Thomas Campion, Do Pata

Psy głośno warczą, drogi Pacie, kiedy złodzieja w kimś wyczują.

Co by o tobie powiedziały, gdyby umiały tylko mówić?

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2000)

Thomas Campion, Na poetę amatora

Ani rtęć, ani żółta siarka nie mogą w sposób oczywisty

Wyleczyć cię z poetyckiego popędu, bo jest on nieczysty.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2000)

Thomas Campion, Do Arianny

Plamę na prześcieradle widać, bo jest od bieli barwą różna;

Tak samo bywa z kobietami. Więc, proszę ciebie, nie bądź próżna.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2000)

Thomas Campion, O epigramatach

Jak ostry pieprz czy też papryka nie służy wszystkim podniebieniom

Tak celny, ostry epigramat nie odpowiada wszystkim gustom,

A jednak nikt z nas nie zaprzecza, że jest przyprawą użyteczną.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Thomas Campion, O Laurze

Bez brody lub żadnego Laura życzyła sobie kawalera

I wielka rzesza kandydatów usiłowała temu sprostać.

Byli to bardzo młodzi chłopcy, niestety, trwało to tak długo,

Że rósł im zarost i dziewicą do śmierci Laurze przyszło zostać.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Thomas Campion, O Francisie Drake'u

Drake'u, nazwisko twe oznacza obywatela oceanów,

Bo po angielsku kaczor z kaczką stawów i jezior znaczą panów.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Thomas Campion, Do Chloe

Z powodu twojej pychy, jak też piękności, która figle płata,

Wielu porządnych, prawych mężczyzn przedwcześnie zeszło z tego świata.

Katalog twoich wszystkich ofiar jest długi, zatem idź do kata.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Thomas Campion, O Mellei

Natura - zaniepokojona - Mellei mogła dać niezmierną

Urodę, ale zapomniała uczynić ją choć trochę wierną.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Thomas Campion, Do Villusa

Czemu rozmowność i poezja ciebie od razu opuszczają,

Kiedy zaglądasz do kielicha? Topisz w nim światło twojej duszy.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2020)

Thomas Campion, O Mellei (On Mellea)

Kiedy natura dla Melei była aż nazbyt miłosierna

I ją stworzyła aż za piękną, bez żadnej wady albo skazy,

To nie zadbała, żeby owa panna do tego była wierna.

(tłum. Wiktor J. Darasz, 2021)