κωστας γεμενετζης - Martin Heidegger, Απο μια συνομιλια για τη γλωσσα (1991)

Αυτο το βιβλιο περιεχει καταρχην τη μεταφραση του κειμενου του Heidegger "Aus einem Gespräch von der Sprache" ["Απο μια συνομιλια για τη γλωσσα"] απο τον τομο με τον γενικο τιτλο Unterwegs zur Sprache [Καθοδον προς τη γλωσσα].

Μετα απο το κειμενο της μεταφρασης ακολουθει ενα "τρεχον σχολιο". Το κειμενο επαναλαμβανεται, αυτην τη φορα διακοπτομενο απο δικες μου σημειωσεις. Το σχολιο ειναι ελευθερο, προσεγγιζει τα εκαστοτε θεματα οπως αυτα καθε φορα μου μιλουν, προκειται δηλαδη για μια δικη μου συνομιλια με τη "συνομιλια" του κειμενου.

Διπλες μπαρες αφοριζουν ενα ειδος σχολιων τα οποια αναφερονται ειδικα στην ψυχαναλυση, σε θεματα οπου εγω ως ψυχαναλυτης εμαθα κατι απο το κειμενο του Heidegger. Εκτος απο την ειδικοτερη σημασια τους πιστευω οτι αυτα τα σχολια ειναι ενα παραδειγμα για τον τροπο με τον οποιο η νοηση του Heidegger μπορει να αφορα τον καθενα μας, στην εκαστοτε δικη του συγκεκριμενη κατασταση.

Το βιβλιο αρχιζει με ενα κειμενο του Tomio Tezuka, του συνομιλητη του Heidegger, σχετικο με την προκειμενη συνομιλια. Αυτο το κειμενο δημοσιευτηκε, σε γερμανικη μεταφραση, οταν το παρον βιβλιο ηταν σχεδον "επι του πιεστηριου". Καταρχην θελησα να το συμπεριλαβω για λογους πληροτητας και ενημερωσης. Διαβαζοντας το προσεκτικοτερα διαπιστωσα μια σαφη διαφορα στην ατμοσφαιρα αναμεσα στο κειμενο του Ιαπωνα και στο εργο του Heidegger. Και νομιζω πως αναγνωρισα κατι το οποιο παρατηρουμε συνηθως μονο στην ποιηση, εννοω τη διαφορα αναμεσα στην πραγματικοτητα που αποδιδεται με τη μορφη ενος ντοκουμεντου και στην πραγματικοτητα που μιλα με τη μορφη ενος ποιηματος. Το κειμενο του Ιαπωνα ειναι ενα ντοκουμεντο της συνομιλιας. Το εργο του Heidegger ειναι η εμπειρια αυτης της συνομιλιας μεσα απο τον χωρο της νοησης. Οι δυο πραγματικοτητες, εκεινη του ντοκουμεντου κι εκεινη της νοησης, βρισκονται σε μια αναγκαια και συναμα ελευθερη συσχετιση μεταξυ τους. Η καθημερινοτητα δεν ειναι μονον, οπως λεει ο Heidegger, ενα φθαρμενο ποιημα, αλλα ειναι και ενα ανοημενο ποιημα. Το ντοκουμεντο ερχεται χρονικα πρωτο, ομως ουσιαστικα δευτερο. Η παραθεση του ντοκουμεντου "Μια ωρα με τον Heidegger" καλει στην εμπειρια μιας τετοιας, παραδοξης μα αναποφευκτης αλληλεχειας.

Σε ενα συντομο επιμετρο παρατιθενται πληροφοριες για τους Ιαπωνες που αναφερονται στη διαρκεια της συνομιλιας.