Οταν δημοσιευτηκε το "Το Γραμμα Α" επαιξα λιγο με την ιδεα μιας παρουσιασης του στην Αθηνα. Ως παρουσιαστρια ειχα σκεφτει και την τοτε προσωπικα αγνωστη μου ακομη ποιητρια Παυλινα Παμπουδη. Μαλιστα ειχα ηδη συνταξει ένα σχεδιο γραμματος προς αυτην. Η ιδεα της παρουσιασης εγκαταλειφθηκε και το γραμμα εμεινε στο ηλεκτρονικο του συρταρι. Ειναι το παρακατω:

Κυρια Παμπουδη,

Στις ωρες των θεραπευτικων συναντησεων (ειμαι, κατα προσεγγιση, "ψυχαναλυτης") καθως ακουω με ο,τι ο Freud αποκαλεσε "ελευθερα μετεωρη προσοχη" (χωρις να ανταποκριθει παντα κατα τις θεωρητικες του αναπτυξεις σ' αυτην την υπεροχη εκφραση), μερικες φορες το βλεμμα μου μενει στην απεναντι γωνια του δωματιου στην οποια συρρεουν δυο τοιχοι και το ταβανι. Για αυτο το φαινομενο δεν εχω βρει μια επαρκη διατυπωση. Πριν απο λιγο καιρο, σ' ενα απο τα ντοσιε που φερνει απο τα προνηπια ο μικροτερος γιος μου, διαβασα τους εξης στιχους: "Δυο τοιχοι που χαθηκαν / στη γωνια συναντηθηκαν". Με ενθουσιασε το οτι ενας αλλος ανθρωπος μιλησε γι' αυτο το πραγμα, ρωτησα την δασκαλα για την προελευση του και μου εδειξε το Με το ενα και το Δυο.

Στο βιβλιοπωλειο, μαζι μ' αυτο, βρηκα και το Πρωτη υλη. Γιατι σας τα γραφω αυτα; Γιατι θα ηθελα να συμμετασχετε στην παρουσιαση του νεου βιβλιου μου που επισυναπτω.

[Παρακατω σημεια συγγενικα αναμεσα στο Πρωτη Υλη (οι αριθμοι παραπεμπουν στις αντιστοιχες σελιδες) και στο Το Γραμμα Α (σε παρενθεση τα αντιστοιχα κεφαλαια)]

13- "Απαιτει φοβερα πολυπλοκη διαδικασια το να γινει κανεις απλος: πρεπει να χρησιμοποιει και, ταυτοχρονα, να προσπαθει να ξεχασει την αφομοιωμενη γνωση" // "Καθε τεχνικη, οταν ειναι μονο "τεχνικη" και δεν ανταποκρινεται στο ζωντανο παραδειγμα του θεραπευτη, στρεβλωνει, η ακομα και ματαιωνει την πορεια της αναλυσης." (Τυχη)

15- "ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ" (το μοτελ σ' ενα αλλο φως) // "Ποιο το νοημα της αναδρομης στους Αρχαιους; Ο λογος τους μας παρεχει μια δυνατοτητα να δουμε πραγματα που μας αφορουν, σ' ενα αλλο φως. Και πολλες φορες, σ' αυτο το αλλο φως, τα προβληματα δεν λυνονται, αλλα και δεν χρειαζεται πια να λυθουν διοτι δεν τιθενται καν. "(Η αρμονια του ομοφυλοφιλου)

18κ.ε.- "... με την ταση μου να εικονοποιω τα παντα... // "Ενδεχομενως ο Ηρακλειτος δεν προτιμα αυτα που δινονται με τις αισθησεις της ορασης και της ακοης σε συγκριση με δεδομενα αλλων αισθησεων, αλλα εκεινα των οποιων οψις ακοη μαθησις: εκεινα που μαθαινονται οταν οψις ακοη ειναι ενα. οταν, ακουοντας, βλεπει." (Ψυχοθεραπεια στο ελληνικο φως)

21- "... απευθυνοντας τους βεβαια πρωθυστερες ερωτησεις ..." // "- Καμια φορα το πρωι ξυπναω και σκεφτομαι: Δεν θελω να πεθανω.

- Αν εδω αυτο, το "Δεν θελω να πεθανω", ηταν απαντηση σε μια ερωτηση, ποια θα 'ταν η ερωτηση;" (Στιγμιοτυπα)

30- "Γιατι; Παιδος η βασιλειη." // "Ομως αυτο που χρειαζεται ακομα να ειπωθει, ειναι η διαθεση στην οποια το <διχως γιατι> εκπροσωπειται απο τον θεραπευτη, και μεταδιδεται στον συνομιλητη του.

Στην αρχαια μας γλωσσα ο χρονος μιας ζωης καλειται αιων. Γι' αυτον γραφει ο Ηρακλειτος:

αιων παις εστι παιζων πεσσευων παιδος η βασιληιη

Ο χρονος μιας ζωης ειναι ενα παιδι, που παιζει. Η βασιλεια ειναι ενος παιδιου.

Αυτο το παιχνιδι δεν το παιζουμε. Ειμαστε. Ειτε το ξερουμε ειτε οχι, ειτε το ενστερνιζομαστε ειτε οχι." (Γιατι;)

97- "... να συλλαμβανεις ... υπαινιγμους για την ερμηνεια του κοσμου ..." //

104- "Δεν ειναι απαραιτητο να καταλαβαινουμε ... να ειμαστε ανοιχτοι να ... προσλαμβανουμε..." // "Αυτο χανεται οταν o συνομιλητης μου δεν περιγραφει αλλα σκεφτεται, και οταν εγω δεν βλεπω αλλα προσπαθω να τον καταλαβω. Τοτε ο καθενας μας μενει κλεισμενος στο ατομο του, σ' αυτο που ο Ηρακλειτος ονομαζει ΙΔΙΑ φρονησις." (Ψυχοθεραπεια στο ελληνικο φως)

112- "ΠΡΟΣΟΧΗ" // "Προς τι ποιητες; Θα μπορουσε κανεις να ρωτησει μαζι με τον Hölderlin και τον Heidegger και τον κοινο νου. Απαντηση: οσο προσεκτικοτερο ειναι το ματι, τοσο ποιητικοτερος ειναι ο περιγραφικος του λογος.

"Η προσοχη ειναι η φυσικη προσευχη της ψυχης."

Ειναι μια φραση του Malebranche η οποια, μεσα απο τις μελετες του Walter Benjamin για τον Kafka, αναληφθηκε απο τον Paul Celan." ("Δημος ονειρων")

133- "Ο ανθρωπος οφειλεται" // "Τον δρομο αυτης της "χρειας", του ΧΡΗ, ο Παρμενιδης τον ονομαζει δρομο του "ειναι": ΕΣΤΙΝ

... αυτη αρραγης ταυτοτητα, οπου τα πραγματα ειναι καταλογισμενα στον ανθρωπο, ο ανθρωπος ειναι χρεωμενος τα πραγματα ..." (Θανατος)