Αν βρίσκομαι ανάμεσα σε αυτούς που την ημέρα της γιορτής σας αναγκάζονται να βρεθούν στο προσκήνιο, αυτό οφείλεται στο ότι μου δόθηκε η χάρη να συνδέομαι μαζί σας με μια φιλία που διαρκεί ένα ολόκληρο τέταρτο του αιώνα. Αρχικά πάντως δεν φαίνονταν να υπάρχει κανένα έδαφος για να ριζώσει κάτι μεταξύ μας. Εξωτερικά ιδωμένα όλα ήταν πέρα για πέρα αντίθετα. Μόνο όταν για πρώτη φορά μπόρεσα να σας συναντήσω προσωπικά στην καλύβα σας στον Μέλανα Δρυμό, εντυπωσιάστηκα αφάνταστα. Όχι από την εξωτερική σας εμφάνιση, αν και από αυτήν ακόμα θα μπορούσα να εκπλαγώ. Έναν τέτοιον τύπο ανθρώπου είχα συνηθίσει να συναντώ στους αμπελοπαραγωγούς της Νότιας Γαλλίας, όχι στους Γερμανούς. Όμως όλα αυτά υποχώρησαν εμπρός στα μάτια σας και στο ψηλό σας μέτωπο. Από ‘κεί ξεκινούσε η ακτινοβολία της δύναμης μιας σκέψης, η οποία ήταν σε ακραίο βαθμό γεμάτη από πάθος και νηφαλιότητα συγχρόνως κι έμοιαζε να διαπερνά όλα τα εμπόδια του ανθρώπινου λογικού. Απόκρυφα και σιγαλά διαπλέκονταν μέσα της μια απίστευτη τρυφερότητα και ευαισθησία της καρδιάς. Μόνο δύο φορές στη ζωή μου συνάντησα ακόμα μάτια, που κάπως ήταν σε θέση να κοιτάζουν με παρόμοιο τρόπο. Την πρώτη φορά ήταν σχεδόν είκοσι χρόνια νωρίτερα, όταν στο δρόμο Bergstrasse της Βιέννης στάθηκα απέναντι στον Sigmund Freud, κατόπιν πάλι αυτό μου συνέβη δέκα χρόνια μετά από την πρώτη μου επίσκεψη σε σας. Στο ερημητήριο του οπωσδήποτε μεγαλύτερου σοφού της Ινδίας.

Από καιρό αναζητούσα ένα γερό επιστημονικό θεμέλιο για το ιατρικό μου έργο. Γιατί δεν μπορούσα πλέον να υποστηρίζω την αξίωση που η ερευνητική μέθοδος των φυσικών επιστημών εγείρει ως προς τους ανθρώπους που ασθενούν όλο και επιτακτικότερα, την αξίωση δηλαδή να έχει αυτήν την αποκλειστικότητα της επιστημονικότητας και της αλήθειας.