Πολλες φορες απορω για το οτι πραγματα που κραταω δεν μου εχουν πεσει απο τα χερια εδω και καιρο. Τοσο παυω να αισθανομαι ξαφνικα στην σκεψη αυτης της αυτοκτονιας. (...) Ειναι ενα ταρακουνημα, οπου ειμαι παλι καλα: επιτελους πια καμια πληξη, ενα σωμα διχως αντισταση, καθολου κουραστικες αποστασεις, ενα ανωδυνο διαβα του χρονου.

Peter Handke, Wunschloses Unglück [Δυστυχια διχως επιθυμιες]