Fizzle 4

Παραιτηθηκα πριν τη γεννηση, δεν ειναι δυνατο διαφορετικα, μα η γεννηση επρεπε να συμβει, ηταν αυτος, εγω ημουν μεσα, ετσι το βλεπω εγω, ηταν αυτος που εκλαψε, αυτος που ειδε το φως, εγω δεν εκλαψα, εγω δεν ειδα το φως, ειναι αδυνατο να ειχα φωνη, αδυνατο να ειχα σκεψεις, και μιλω και σκεφτομαι, κανω το αδυνατο, δεν ειναι δυνατο διαφορετικα, αυτος ηταν που ειχε ζωη, εγω δεν ειχα ζωη, μια ζωη αναξια να την εχεις, εξαιτιας μου, θα κανει τον εαυτο του μεχρι θανατου, εξαιτιας μου, εγω θα πω το παραμυθι, το παραμυθι του θανατου του, του τελους της ζωης του και του θανατου του, ο θανατος του μονος δεν θα 'ταν αρκετος, οχι αρκετος για μενα, αν φλυαρει θα 'ναι αυτος που θα φλυαρει, εγω δεν θα φλυαρω, αυτος που θα πεθανει, εγω δεν θα πεθανω, ισως τον θαψουν, αν τον βρουν, εγω θα 'μαι μεσα, αυτος θα σαπισει, εγω δεν θα σαπισω, δεν θ' απομεινει τιποτε απ' αυτον παρα κοκαλα, εγω θα 'μαι μεσα, δεν θ' απομεινει τιποτε παρα σκονη, εγω θα 'μαι μεσα, δεν ειναι δυνατο διαφορετικα, ετσι το βλεπω εγω, το τελος της ζωης του κι ο θανατος του, πως θα τα καταφερει, θα τα καταφερει να φτασει σ' ενα τελος, ειναι αδυνατο να το ξερω, θα το ξερω, βημα-βημα, αδυνατο να το πω, θα το πω, στο παρον, δεν θα γινει πια λογος για μενα, μονο γι' αυτον, για το τελος της ζωης του και για τον θανατο του, για την κηδεια του, αν τον βρουν, αυτο θα 'ναι το τελος, δεν θα συνεχισω για σκουληκια, για κοκαλα και σκονη, κανεις δε νοιαζεται γι αυτα, εκτος κι αν βαρεθω μεσα στη σκονη του, αυτο θα με ξαφνιαζε, τοσο ακαμπτος που ημουν μεσα στη σαρκα του, εδω μακρα σιωπη, ισως πνιγει, παντα ηθελε να πνιγει, δεν ηθελε να τον βρουν, πια δεν μπορει να θελει, μα συνηθιζε να το θελει να πνιγει, δεν συνηθιζε να θελει να τον βρουνε, βαθυ νερο και μια μυλοπετρα, παρορμηση ξοδεμενη σαν ολες τις αλλες, αλλα γιατι καποια μερα προς τ' αριστερα, προς τ' αριστερα και οχι καπου αλλου, εδω μακρα σιωπη,  δεν θα υπαρξει πια εγω, αυτος ποτε πια δεν θα πει εγω, ποτε πια δεν θα πει κατι αλλο, δεν θα μιλησει σε κανεναν, δεν θα του μιλησει κανενας,  δεν θα μιλησει στον εαυτο του, δεν θα σκεφτεται πια, θα συνεχισει, εγω θα 'μαι μεσα, θα ερθει σ' εναν τοπο και θα σωριαστει, γιατι εκει και οχι καπου αλλου, θα σωριαστει και θα κοιμηθει, ασχημα εξαιτιας μου, θα σηκωθει και θα συνεχισει, ασχημα εξαιτιας μου, δεν μπορει αλλο να καθεται ησυχος, εξαιτιας μου, δεν μπορει αλλο να συνεχισει, εξαιτιας μου, δεν απομεινε τιποτε στο κεφαλι του, θα το ταϊσω ολα οσα χρειαζεται.