Οι ανθρωποι ως φυσικα οντα γεννηθηκαν με το σεξ, μαθαινουν να ικανοποιουν τις ηδονες τους με αυτο. Στα πλαισια αυτα δημιουργουν φαντασιωσεις. Ειναι αναγκαιες η μεμπτες τελικα;

Δεν ειναι ουτε αναγκαιες ουτε μεμπτες. Αναγκαιες δεν ειναι οι φαντασιωσεις, γιατι φυσικα και μπορουν να λειπουν. Μεμπτες δεν ειναι γιατι ο ψυχαναλυτης δεν ειναι κριτης. Και, οσον αφορα εμενα τουλαχιστον, ο ψυχαναλυτης δεν εχει μια εικονα του "φυσιολογικου" που θα λειτουργουσε καπου ως 11η εντολη, ως ηθικη επιταγη για το πως πρεπει να ζουμε.

Αυτο παντως που θα μπορουσα να πω ειναι οτι εκει που στην διαρκεια του σεξ ερχεται, η προκαλειται, μια φαντασιωση, κανεις βρισκεται μισος στον ερωτικο του συντροφο και μισος σ' εκεινον/εκεινη που φαντασιωνει. (Ισχυει και για την προβολη ενος πορνο που ντοπαρει τους συντροφους για να "αναψουν") Τοτε ο ενας δεν δινεται στον αλλο. Μενει, σε αλλοτε αλλον βαθμο, κλεισμενος στον εαυτο του. Η ερωτικη πραξη γινεται αυτοερωτικη και καταντα αμοιβαιος αυνανισμος.

Λενε πως το σεξ δεν ειναι για παντα. Σε ποια ηλικια πεθαινει λοιπον ο ερωτας;

Αυτο ποικιλλει πολυ και δεν μπορει να δοθει απαντηση που να ισχυει για ολους. Σημασια εχει το πως κανεις θα δεχτει αυτο το τελος. Πολλες φορες δεν το δεχεται. Υπαρχει μια βουλιμια του "κι αλλο!", και εχει αναπτυχθει μια ολοκληρη βιομηχανια που αποσκοπει στο να την ικανοποιησει, οπου το viagra ειναι απο τα πιο αθωα εργαλεια στο οπλοστασιο. Οφειλεται στο οτι κανεις δεν ξερει πια να γερναει, να βλεπει την ζωη του να φθινει. Θα το πολεμησει μεχρι τελους. Και οταν ερθει το τελος, και καποτε θα ερθει αφου "οἱ Μῆδοι ἐπιτέλους θὰ διαβοῦνε" (Καβαφης, Θερμοπυλες), τουτο βιωνεται ως η ολικη καταστροφη.

οσο περισσοτερο απελευθερωνομαστε απο τα ταμπου ως κοινωνια, τοσο πιο πολυ φυλακιζομαστε στα "πρεπει" της σεξουαλικης μας ζωης και γινομαστε αυτοματα παρατηρητες της και οχι πρωταγωνιστες. Συμφωνειτε;

Στα "πρεπει" της σεξουαλικης μας ζωης ανηκει οτι η στυση του αντρα αποκτα τον χαρακτηρα επιδοσης και ο οργασμος της γυναικας χαρακτηρα ολοκληρωσης. οποιος/οποια δεν ικανοποιει αυτα τα κριτηρια ειναι loser. ετσι κανεις εξολισθαινει σε μια κατασταση οπου αναλαμβανει να μανατζαρει τη σεξουαλικοτητα του ο ιδιος. εχει αναπτυχθει μια ολοκληρη φιλολογια και παραφιλολογια για τεχνικες καλης στυσης και καλου οργασμου. Η ηδονη παυει να ειναι δωρο. Γινεται επιτευγμα.

Μια παρωδια της υποθεσης υπαρχει σε μια σκηνη απο το Bananas (1971) του Woody Allen: Οι νεονυμφοι ετοιμαζονται για την πρωτη νυχτα του γαμου που θα συμβει εμπρος σε κοινο και τηλεοραση εν ειδει αθλητικου αγωνα, οπου ο γαμπρος μπαινει στο δωματιο σαν μπoξερ και στην συνεντευξη που ακολουθει λεει: "l've been training very hard for this." (Το σεναριο της σκηνης εδω).

Η ψυχαναλυση ειναι απελευθερωτικη η θεραπευτικη διαδικασια;

Το θεραπευτικο της ψυχαναλυσης συνισταται ακριβως σε μια απελευθερωση! Αυτη μπορει να παρει διαφορες μορφες, αναλογα με την περισταση. Μπορει να ειναι μεταξυ αλλων:

- Ανακαλυψη και πραγματωση δυνατοτητων που ηταν αγνωστες

- Λυσιμο απο αμφιθυμιες, διλημματα, αδιεξοδα

- ανοιγμα μιας ζωης συρρικνωμενης απο φοβιες, αγχη, καταθλιψη

Σε αντιθεση με ψυχοθεραπειες υποστηρικτικου-συμβουλευτικου τυπου, η απελευθερωση της ψυχαναλυσης συμβαινει μεσα απο μια αλλαγη που δεν ειναι μονο αλλαγη της συμπεριφορας, αλλα καταρχην απελευθερωση της ιδιας της υπαρξης.