Απο το σχεδιο για μια διακηρυξη του Κλαδου Ψυχοπαθολογιας της ΕΨΕ

Ψυχοπαθολογια ειναι για την Ψυχιατρικη ο,τι ηταν η τεχνη της Διαγνωστικης για την Κλινικη Ιατρικη: Η κλινικη παρατηρηση, η ασκηση της ψηλαφησης, της επικρουσης και της ακροασης οξυνε ενα διαγνωστικο και θεραπευτικο αισθητηριο που σημερα εχει ατροφησει καθως υποκατασταθηκε σε μεγαλο βαθμο απο το εργαστηριο. Ο ψυχιατρος, που βεβαια δεν μπορει να προσβλεπει αντιστοιχα στη συνδρομη της τεχνολογιας, χρειαζεται παντα το ψυχοπαθολογικο ομολογο εκεινου του αισθητηριου. Αποκταται με την απροκαταληπτη, αμετοχα-συμμετοχη παρατηρηση και περιγραφη οσων δειχνονται και λεγονται απο τον πασχοντα. Εδω βρισκεται η απαρχη καθε επαρκους ανταποκρισης του θεραποντα στο εργο που καλειται να επιτελεσει.