Την τελευταια εβδομαδα ακουσα σε μια εποπτεια για μια τετοια γυναικα [με φοβια στα ποντικια]. Πριν απο δυο χρονια η δεκαεφταχρονη κορη της αυτοκτονησε.

Καθε μερα πηγαινει στον ταφο, της διηγειται τα τρεχοντα, την κλαιει κλπ.

Αυτα τα δυο χρονια λοιπον η γυναικα πιανει τα ποντικια με γυμνα χερια κι απλα τα πεταει απ' το παραθυρο.

Τι συνεβη εδω; Με την αυτοκτονια της κορης εσπασε το κουκουλι, και μαζι βεβαια καταλυθηκε ο χωρισμος που το κουκουλι επιφερει στα πραγματα, τα οικεια μεσα του και τα ξενα κι απειλητικα εξω του - στα οποια ανηκει και το ποντικι.

Με τον θανατο της κορης αυτος ο χωρισμος χαθηκε οπως η ζαχαρη στο νερο. Το ποντικι απογυμνωθηκε, εμεινε απλα ως ενοχλητικη παρουσια.