Εκει που η αλεπου κι ο λαγος λενε ο ενας στον αλλο 'καληνυχτα'

Ειναι μια εκφραση απο τον γερμανοφωνο χωρο και αναφερεται σ' εναν τοπο απομακρο και απατητο. Ομως τι λεει η εκφραση; Πως εννοει εναν τετοιο τοπο, οταν τον δηλωνει μ' αυτα τα λογια;

Βεβαια ο εξυπνακιας εχει ηδη την ενσταση: Για να ξερεις τι λενε εκει η αλεπου κι ο λαγος, πρεπει να ησουν παρων, αρα ο τοπος δεν ειναι απομακρος και απατητος.

Ενσταση εχει και ο ορθολογικος νους: Αν ο τοπος ειναι απομακρος και απατητος, τοτε απλα δεν ξερουμε τιποτα γι' αυτον, στην τελικη δεν ξερουμε καν οτι υπαρχει.

Εκει που η αλεπου κι ο λαγος λενε ο ενας στον αλλο 'καληνυχτα'...

Ειναι ομορφα λογια. Σε γαληνευουν. Και σε ταξιδευουν περα, "Εκει". Ο εξυπνακιας και ο ορθολογικος ειναι αναισθητοι για την ομορφια τους. Ομως αν αφεθεις σ' αυτην και την ακολουθησεις, θα βρεθεις στο "Εκει", το οποιο θα προβαλει εμπρος σου - ως απομακρο και απατητο. Διοτι στα λογια της εκφρασης το αναγνωριζεις ως εναν τοπο στον οποιο ακριβως δεν ισχυουν οι νομοι που οριζουν τον δικο σου τον τοπο, καθως "Εκει" αλεπου και λαγος μιλανε και καληνυχτιζονται.

Ετσι αυτο το "Εκει" ερχεται μπροστα σου ολοζωντανο και, την ιδια στιγμη, απιαστο. Ολοζωντανο ερχεται - ακριβως το απομακρο και το απατητο του.

Ο οψιμος Heidegger το συνελαβε στο ονομα της αληθειας, οπως την διαβαζει στον Παρμενιδη ως α-ληθεια: α-ληθευει, γραφει, η ληθη. Και το συμβαν της α-ληθειας συμβαινει "Εκει", γραφει ο Παρμενιδης, "ἀπ΄ἀνθρώπων ἐκτὸς πάτου", εξω απο τα πατηματα των ανθρωπων, π.χ. εκει που η αλεπου κι ο λαγος λενε ο ενας στον αλλο 'καληνυχτα'...