[...] Η ερμηνεια των ονειρων - με την εννοια της daseins-αναλυτικης εκ-θεσης των ονειρων (Medard Boss) ειναι μια via regia, μια via regia για τη λεγομενη φαινομενολογικη σταση στη θεραπεια. Με αλλα λογια: Απο την εκ-θεση των ονειρων μπορουμε να μαθουμε κατι για την προσβαση σε αλλα, μη ονειρικα πραγματα.[...]

Η εφαρμογη σε αλλες - π.χ. παθολογικες - καταστασεις

[...] Σ' ενα λεγομενο υστερικο θεατρο κατα το δυνατον δεν θ' αφησουμε να εμπλακουμε μεσα του, ομως ουτε θα το τιμωρησουμε μ' εκεινη την ηπια και αποστασιοποιημενη περιφρονηση, συχνη διαστροφη της λεγομενης μη συμμετοχης στην εκδραματηση. Πολυ περισσοτερο θα προσπαθησουμε να εχουμε τ' αυτια μας ανοιχτα για το γνησιο δραμα που ισως οντως κρυβεται σ' αυτον τον θεατρινισμο.

[...]

Προνοων συγκρατημος

Η εκ-θεση των ονειρων μπορει λοιπον να μας δωσει ενα οδηγο νημα για την σχεση μας με μη ονειρικες καταστασεις. Μας μαθαινει μια προσβαση που παιρνει στα σοβαρα, και παλι οχι τελειως κυριολεκτικα, στην προοπτικη ενος δυνητικου, και συχνα παραδοξου ευρυτερου νοηματος. Μας μαθαινει να ειμαστε συγκρατημενοι ως προς βιαιες παρερμηνειες, βιαστικα, μυωπικα συμπερασματα, προκαταληψεις που συχνα προβαλλουν με τον μανδυα των επιστημων, συμπονοια αφ' υψηλου και ηθικολογικες καταδικες. Μας μαθαινει ενα βλεμμα που προ-νοει, ενα ακουσμα που προ-νοει το ευρυτερο νοημα που μπορει να φανει κατα την αφυπνιση απο μια κατασταση. Μας μαθαινει μια προ-νοια του ευρυτερου νοηματος. Ολα τουτα στο φοντο της περατοτητας μας - ενας ακομη, βαρυνων, λογος για συστολη, για αιδω.

Εν συντομια: Μας μαθαινει τον προνοουντα συγκρατημο

Οπου η λεξη "προ-νοω" μπορει βεβαιως ν' ακουστει με πολλους τροπους: Χρονικα (πρωιμα, πριν την αποκαλυψη του ευρυτερου νοηματος), χωρικα (προηγουμενος στον δρομο της αποκαλυψης) και οπως στη συνηθισμενη χρηση της γλωσσας (με την εννοια μιας συναντησης με τακτ, με σεβασμο, με εγκαρδιοτητα).

Οπου η λεξη "συγκρατημος" μπορει βεβαιως ν' ακουστει επισης με πολλους τροπους: οπως στη συνηθισμενη χρηση της γλωσσας (με την εννοια της συγκρατημενης σεμνοτητας και μη παρεμβασης), χωρικα (ως βημα πισω απ' αυτο που μας συναπαντα) και χρονικα (πισω επισης στην ιστορια).

Και ενας τετοιος πολυφωνικα ακουομενος προνοων συγκρατημος - μηπως καπου αυτη ειναι η εννοια της Φαινομενολογιας;

Φαινομενολογια

Η λεξη "φαινομενο" σημαινει "αυτο που δειχνεται".

Η λεξη "λογία" σημαινει "λεγω", και ετσι "δειχνω".

Η "Φαινομενολογια" δεν ειναι η επιστημη των φαινομενων οπως η Ζωολογια ειναι η επιστημη των ζωων. Φαινομενολογια θα πει "δειξιμο αυτου που δειχνεται", "αποκαλυψη αυτου που αποκαλυπτεται". Μεσα απο την απλη επιφαση, μεσα απο τη συγκαλυψη. "Λογος αυτου που μας μιλαει." Μεσα απο βαρυκοϊα και παρακουσματα. Η Φαινομενολογια λοιπον διολου δεν ειναι μονο η απεικονιση μιας επιφανειας, η οποια θα επρεπε να συμπληρωθει απο μια διερευνηση του "βαθους".

Η Φαινομενολογια προσπαθει να συγκρατειται ως προς προκαταληψεις και παρανοησεις. Εμπρος στο φαινομενο, σ' αυτο που δειχνεται, υποχωρει ενα βημα πισω -πισω και στη διασταση της ιστοριας-, και προ-νοει διακριτικα αυτο που ζηταει ν' αποκαλυφθει (και για τη βιαστικη γνωμη συχνα πρεπει να φανταζει παρα-δοξο).

Η Φαινομενολογια ειναι προνοων συγκρατημος.

Η λεξη εχει ελληνικη προελευση και υπαρχουν ενδειξεις πως οι Ελληνες της Αρχαιοτητας δεν εμπειρωνταν τα πραγματα ως αντικειμενα αλλα ακριβως ως φαινομενα.

Ο Martin Heidegger εγραψε το 1969 σ' ενα συντομο κειμενο με τον τιτλο "Zeichen" ["Σημεια"]. "Το εκπληκτικο των Ελληνων της Αρχαιοτητας παραμενει το οτι ηταν σε θεση να διακρινουν το λεκτεο ηδη στη συγκαλυψη του μεσα απο εναν προνοουντα συγκρατημο."

Εμεις αντιθετα ειμαστε συνηθισμενοι να συλλαμβανουμε το λεκτεο σε μια εννοια [Begriff]. Στο Be-griff ακουμε μια συλληψη που αδραχνει. Το 1973 σ' ενα σεμιναριο στο Zähringen ειπε ο Heidegger σε σχεση με το "πρωταρχικο νοημα της Φαινομενολογιας": Στους Ελληνες δεν ειχε εννοιες. Στο Be-greifen υπαρχει η συμπεριφορα μιας ιδιοποιησης και κατοχης. Εκεινη η ελληνικη λεξη που καποτε μεταφραζεται με τη δικη μας λεξη "Begriff", "αντιθετως περιβαλλει δυνατα και τρυφερα αυτο που η οραση προσλαμβανει στο βλεμμα". Δεν συλλαμβανει.

Ο προνοων συγκρατημος συμπεριφερεται στα φαινομενα δυνατα και τρυφερα!

Και το 1959 στην ομιλια "Hölderlins Erde und Himmel" ["Η γη κι ο ουρανος του Hölderlin"] ο Heidegger παραπεμπει σε μια φραση απο ενα γραμμα του Hölderlin: "Αυτη" (που θα πει η "popularitas" - η ιδιαιτεροτητα - των αρχαιων Ελληνων) "ειναι η τρυφεροτητα..." Ο Heidegger θεωρει πως για τον Hölderlin η λεξη "τρυφεροτητα" εχει ενα υψηλο, μακροπνοο, μη συναισθηματικο νοημα.

Αυτη η τρυφεροτητα δεν συλλαμβανει και δεν βιαζει. Αφηνει το φαινομενο να ειναι. Αυτο δεν θα πει: το αφηνει να παρελθει. Αλλα: προ-νοωντας το, το αφηνει να ερθει.

Η Φαινομενολογια ειναι προνοων συγκρατημος, η Φαινομενολογια ειναι τρυφεροτητα... [...]