Ενα προτερημα των Βιων του Πλουταρχου ειναι το οτι ειναι εποπτευσιμοι. Ειναι αρκετα μεγαλοι ωστε να περιεχουν ολα τα τελειως ιδιαιτερα μιας ζωης, και παλι αρκετα συντομοι ωστε να μην χανεσαι σ' αυτους. Ειναι πληρεστεροι απο τις δικες μας κατα πολυ εκτενεστερες βιογραφιες, γιατι στο σωστο σημειο περιεχουν και ονειρα. Τα πιο χτυπητα λαθη αυτων των ανδρων γινονται καθαροτερα κατα τον βαθμο των ονειρων τους, ειναι μοναδικα και τους συνοψιζουν. Η μοντερνα ερμηνεια μας των ονειρων κανει τους ανθρωπους μονο πιο συνηθισμενους. Ξεθωριαζει την εικονα της εσωτερικης τους εντασης αντι να την φωτιζει. - Στον Πλουταρχο με καθηλωνουν ακομα και οι Ρωμαιοι, που παντα τους σιχαινομουν. Τα πλασματα του δεν τα αντιμετωπιζει διολου διχως κριτικη. Ομως το πνευμα του εχει χωρο για πολλα ειδη ανθρωπων. Ειναι μεγαλοψυχο, οπως μπορει να ειναι βασικα μονο ενας δραματουργος, που δουλευει παντα με πολλους χαρακτηρες, και ακριβως με τις ιδιαιτεροτητες τους. Γι' αυτο και επεδρασε με δυο διαφορετικους τροπους. Πολλοι αναζητησαν σ' αυτον τα προτυπα τους, οπως σ' ενα βιβλιο χρησμων, και οργανωσαν τη ζωη τους συμφωνα μ' αυτα. Αλλοι δεχτηκαν μεσα τους ολους τους καπου πενηντα ανθρωπους του και ετσι εγιναν, η εμειναν δραματουργοι. - Δεν ειναι διολου ευαισθητουλης, κατι που παλιοτερα δεν μου ηταν συνειδητο. Συμβαινουν φοβερα πραγματα, οπως στον διαδοχο του τον Shakespeare. Ομως η φοβεροτητα τους παραμενει μια φοβεροτητα επωδυνη. Ενας ανδρας που αγαπα τους ανθρωπους με τετοια βεβαιοτητα οπως αυτος, μπορει να τα βλεπει ολα, και μπορει και να τα συγχωρει.

Elias Canetti, Die Provinz des Menschen