Heil’ge Nacht, du sinkest nieder;
Nieder wallen auch die Träume
Wie dein Mondlicht durch die Räume,
Durch der Menschen stille Brust.
Die belauschen sie mit Lust;
Rufen, wenn der Tag erwacht:
Kehre wieder, heil’ge Nacht!
Holde Träume, kehret wieder!
Πεφτεις, ιερη νυχτα, / Κατεβαινουν σαν κυματα και τα ονειρα / Οπως το φεγγαροφωτο σου διαμεσου των χωρων, / Περνωντας μεσα απο τα σιγαλα των ανθρωπων τα στηθη.
Αυτοι τα κρυφοκοιτανε με αγαλλιαση / Αναφωνουν, οταν η μερα ξυπνα: / Γυρνα παλι, ιερη νυχτα! / Αγαπημενα ονειρα, γυριστε και παλι!