Μα τι θα μπορουσε να ειπωθει για τον μοντελισμο του νου μεσω των ψυχοτροπικων μεσων και των φαρμακων; Ειναι το σκηνικο του σωματος που αλλαζει μ' αυτα. Το ψυχοτροπικο σωμα ειναι ενα σωμα που μοντελιζεται "εκ των ενδον", χωρις πλεον να περνα απο τον προοπτικο χωρο της αναπαραστασης, απο τον καθρεφτη και απο τον διαλογο. Σωμα σιωπηλο, ηδη μοριακο (και οχι πλεον κατοπτρικο), σωμα που μεταβολιζεται αμεσα, χωρις το ενδιαμεσο της πραξης, η του βλεμματος, σωμα εμμενες, χωρις αλλοτητα, χωρις να βγαινει στην σκηνη, χωρις υπερβατικοτητα, σωμα ταγμενο στους ενδορρηγνυμενους μεταβολισμους των εγκεφαλικων, ενδοκρινικων ροων, σωμα αισθητηριακο, ομως οχι αισθανομενο καθοτι συνδεδεμενο μονο με τις τελικες του εσωτερικες αποληξεις και οχι με αντικειμενα των αισθησεων (αυτος ειναι ο λογος που κανεις μπορει να το εγκλεισει σε μια "λευκη", κενη αισθητηριακοτητα, αρκει να το αποσυνδεσει απο τα ιδια του τα αισθητηριακα ακρα, χωρις να αγγιζει τον κοσμο που το περιβαλλει), σωμα ηδη ομογενες, σ' αυτο το σταδιο της πλαστικης απτικοτητας, της νοητικης ευπλαστοτητας, του ψυχοτροπισμου προς καθε κατευθυνση, ηδη κοντα στον κυτταροπυρηνικο και γενετικο χειρισμο, που θα πει στην απολυτη απωλεια της εικονας, σωματα χωρις δυνατη αναπαρασταση, ειτε για αλλους ειτε για εαυτο τους, σωματα εκπυρηνωμενα απο το ειναι τους και το νοημα τους καθως μετασχηματιζονται σε εναν γενετικο τυπο, η μεσω βιοχημικης ασταθειας: σημειο της μη επιστροφης, αποθεωση μιας τεχνολογιας η οποια εχει γινει η ιδια μεσοδιαστηματικη και μοριακη.